تأثير جهت گيري برند و كارآفريني برند بر عملكرد برند با نقش ميانجي شناسايي برند

هدف پژوهش: در دهه‌هاي اخير، نقش و اهميت دارايي‌هاي نامشهود همزمان با افزايش سطح رقابت بين شركت‌ها افزايش يافته است. يكي از دارايي‌هاي نامشهودي كه مهمترين عامل متمايزكننده يك شركت و ايجاد مزيت رقابتي براي آن مي‌باشد، برند است. از آنجايي كه عملكرد برند رابطه مستقيمي با عملكرد يك سازمان دارد، سنجش و پايش مستمر آن مي‌تواند به عنوان ابزار مديريتي قدرتمندي به مديران در جهت نيل به اهداف كلي و استراتژيك سازمان‌ها كمك نمايد. اين مطالعه با هدف بررسي تأثير جهت گيري برند و كارآفريني برند بر عملكرد برند با نقش ميانجي شناسايي برند انجام شده است. اين پژوهش از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت توصيفي از نوع همبستگي مي باشد. در پژوهش حاضر به دليل اينكه ليست كاملي از جامعه مرجع كه مديران برندهاي مختلف بودند، وجود نداشت تا بتوانيم نمونه تصادفي را از آن انتخاب كنيم، از نمونه گيري در دسترس استفاده شد، 72 نفر از مديران برندهاي مختلف وارد مطالعه شدند و پرسشنامه ي محقق ساخته جهت گيري برند كه شامل 23 گويه مي باشد را تكميل كردند و با استفاده از آزمون معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج پژوهش نشان دادند كه جهت گيري برند بر عملكرد برند با نقش ميانجي شناسايي برند تاثير دارد و كارآفريني برند نيز بر عملكرد برند با نقش ميانجي شناسايي برند تاثير دارد.