اثر دستورالعمل‌هاي تمركز بيروني و تمرينات عملكردي بر زمانبندي فعاليت عضلات ثبات دهنده‌ زانوي بسكتباليست‌ها: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: آسيب رباط صليبي قدامي (Anterior Cruciate Ligament: ACL) از ﺟﺪيﺗﺮﻳﻦ ﺿﺎﻳﻌﺎت زاﻧﻮ بوده و به صورت مكرر در ﺣﻴﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎي ورزﺷﻲ اﺗﻔﺎق ﻣﻲاﻓﺘﺪ. براي تامين ﺛﺒﺎت ﻣﻔﺼﻞ و ﭘﻴﺸﮕﻴﺮي از آﺳﻴﺐ ACL ، ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ به موقع و ﻣﻨﺎﺳﺐ عضلاني ﺿﺮوري است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر دستورالعمل‌هاي تمركز بيروني و تمرينات عملكردي بر زمانبندي فعاليت عضلات ثبات دهنده‌ زانوي بسكتباليست‌ها انجام شد. روش بررسي: اين كارآزمايي باليني يك سويه كور روي 48 نفر از مردان سالم بسكتباليست ليگ استاني ايران در محدوده سني 19 تا 25 سال انجام شد. بسكتباليست‌ها به صورت تصادفي در 3 گروه 16 نفري شامل گروه كنترل، گروه تمرينات عملكردي با فيدبك و گروه بدون فيدبك تقسيم شدند. زمانبندي شروع فعاليت الكتريكي عضلات چهارسرراني و همسترينگ و سريني افراد قبل و بعد از هشت هفته در تكليف فرود تك پا (توسط دستگاه الكترومايوگرافي) مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: بين گروه‌ها در زمان شروع فعاليت عضلات ركتوس فموريس، وستوس لتراليس، وستوس مدياليس، گلتئوس مديوس، گلتئوس ماگزيموس، بايسپس فموريس و همسترينگ مديال تفاوت آماري معني‌داري وجود داشت. بين گروه‌هاي عملكردي با فيدبك و بدون فيدبك در مقايسه با گروه كنترل كاهش آماري معني‌داري در زمان شروع فعاليت عضلات وجود داشت (P 0.05). در شروع فعاليت عضلات مذكور بين گروه‌هاي تمريني تفاوت معني‌داري وجود نداشت. نتيجه‌گيري: تمرينات عملكردي بسكتبال با و بدون فيدبك مي‌تواند با بهينه كردن زمان فعاليت عضلات ثبات‌دهنده زانو، هنگام تمريناتي مانند پرش فرود، افزايش ثبات مفصل زانو و احتمالاً كاهش آسيب ديدگي ACL را در ورزشكاران را به همراه داشته باشد.