شيوع موارد مشكوك به ابتلا سندرم ژيلبرت در استان گلستان (1393)

زمينه و هدف: سندرم ژيلبرت اختلال ژنتيكي نسبتاً شايع در متابوليسم بيلي‌روبين است. در اين سندرم با وجود ساختار و عملكرد نرمال كبد، ميزان آنزيم يوريدين دي فسفات گلوكورونوزيل ترانسفراز، كاهش يافته و در نتيجه بيلي‌روبين غيركنژوگه سرم افزايش مي‌يابد. سندرم ژيلبرت در 3 تا 10 درصد جمعيت‌ها ديده مي‌شود. اين مطالعه به منظور تعيين شيوع موارد مشكوك به ابتلا سندرم ژيلبرت استان گلستان انجام گرديد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي 1664 از مراجعين به مراكز بهداشت روستايي و شهرستان‌هاي استان گلستان در محدوده سني 18 تا 45 سال با آنزيم‌هاي كبدي نرمال طي سال 1393 انجام شد. براساس پراكندگي جمعيتي، به صورت ناشتا از اين افراد خون تام تهيه شد. سپس بيلي‌روبين توتال آنها اندازه‌گيري گرديد. براي افراد داراي بيلي‌روبين توتال بيشتر از 1.5 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر، تك دوز خوراكي 600 ميلي‌گرم ريفامپين به صورت ناشتا تجويز شد. افرادي كه پس از مصرف ريفامپين بيلي‌روبين غيرمستقيم بالاي 1.3 ميلي‌گرم بر دسي ليتر داشتند؛ به عنوان افراد مشكوك به ابتلا سندرم ژيلبرت در نظر گرفته شدند. يافته‌ها: شيوع موارد مشكوك به ابتلا سندرم ژيلبرت (97 نفر) در سطح استان گلستان 5.8% به‌دست آمد. سندرم ژيلبرت در مردان (10%) شايع‌‌تر از زنان (4.3%) بود (P 0.05). فراواني سندرم ژيلبرت در قوميت سيستاني 5.4%، قوميت فارس 5.4% و در قوميت تركمن 6.7% تعيين شد و اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار نبود. فراواني سندرم ژيلبرت در هرسه قوميت در مردان بيشتر از زنان بود كه نتايج در دو قوميت سيستاني و فارس معني‌دار بود (P 0.05). نتيجه‌گيري: موارد مشكوك به ابتلا سندرم ژيلبرت در مردان شايع‌‌تر از زنان بود و اين شيوع در قوميت تركمن بيشتر بود.