واكاوي تطبيقي مضامين پايداري در شعر ملك‌‌‌الشعراي بهار و جِي‌آر ملا

ملك‌‌الشعراي بهار و جِي‌آر ملا از پيشروان فكري و شاعران آزادي‌‌خواه ايران و بلوچستان پاكستان هستند كه با ابزار شعر به مبارزه پرداخته‌اند. با وجود تفاوت زيستي و جغرافيايي دو شاعر، پژوهش حاضر به روش تطبيقي مي‌‌كوشد تا ديدگاه‌‌هاي مشترك اين دو شاعر را در مضامين پايداري مقايسه كند. بهار از برجسته‌‌ترين شاعران مشروطه در ايران و جِي‌‌آر ملا از شاعران بلندپايۀ عصر بيداري شعر بلوچي است. هر دو شاعر برآنند كه اشعارشان آيينۀ رنج‌‌هاي مردمي باشد كه از ستم‌‌هاي حكومت‌‌هاي خودكامه و خفقان و شرايط سياسي اجتماعي به ستوه آمده‌‌اند. پرسش اصلي پژوهش اين است كه آيا در بازنمود مفاهيم پايداري در شعر اين دو شاعر مي‌‌توان شباهت‌‌هايي يافت‌‌؟ بنا بر نتايج پژوهش، بن‌‌مايه‌‌هاي شعري مشتركِ عشق به وطن، اميد به آينده، نويد پيروزي، دعوت به مبارزه و ايستادگي در برابر ستم و ستايش آزادي در شعر هر دو شاعر تكرار شده‌اند. چنين پژوهش‌هايي مي‌‌توانند زمينۀ مناسبي درجهت توسعه و گسترش روابط و تعاملات فرهنگي فراهم كنند.