رابطه بين رهبري تحول گرا و نگرش كاري كاركنان با نقش ميانجي توانمندسازي روان شناختي مطالعه موردي كاركنان آموزش و پرورش شهرستان ساري

No Title

ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮل ﮔﺮا و ﻧﮕﺮش ﮐﺎري ﮐﺎرﮐﻨﺎن: ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯽ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﺎرﮐﻨﺎن آﻣﻮزش و ﭘﺮورش، اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷﺎﻣﻞ ﮐﻠﯿﻪ ﮐﺎرﮐﻨﺎن ﻧﻮاﺣﯽ 1 و 2 آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺳﺎري در ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 1399-1400 ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد 140 ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺟﺪول ﮐﺮﺟﺴﯽ و ﻣﻮرﮔﺎن ﺗﻌﺪاد 103 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻃﺒﻘﻪ اي ﺑﺮ ﺣﺴﺐ اداره ﻣﺤﻞ ﺧﺪﻣﺖ و ﺟﻨﺴﯿﺖ ﮐﺎرﮐﻨﺎن، اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰار اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎي رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮل ﮔﺮا ﺑﺎس و آوﻟﯿﻮ )2000(، ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﺳﭙﺮﯾﺘﺰر و ﻣﯿﺸﺮا )1995( و ﻧﮕﺮش ﮐﺎري ﮐﺎﻧﺘﻮر و وﯾﺰﺑﺮگ )2002( ﺑﻮد. رواﯾﯽ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺷﺪ و ﺑﻪ روش ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ دروﻧﯽ و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺿﺮﯾﺐ آﻟﻔﺎي ﮐﺮوﻧﺒﺎخ، ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮل ﮔﺮا ﺑﺮاﺑﺮ 0/83، ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺮاﺑﺮ 0/87 و ﻧﮕﺮش ﮐﺎري ﺑﺮاﺑﺮ 0/86 ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪ. ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻫﺎي آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ )ﻓﺮاواﻧﯽ، درﺻﺪ ﻓﺮاواﻧﯽ، ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ و اﻧﺤﺮاف ﻣﻌﯿﺎر( و آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ )ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن و ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري( از ﻃﺮﯾﻖ ﻧﺮم اﻓﺰار ﻫﺎي SPSS 23 و 23 AMOS اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﯿﻦ رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮل ﮔﺮا ﺑﺎ ﻧﮕﺮش ﮐﺎري و ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﮐﺎرﮐﻨﺎن وﺟﻮد دارد. ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ، راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﯿﻦ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮش ﮐﺎري ﮐﺎرﮐﻨﺎن وﺟﻮد دارد. از ﻃﺮﻓﯽ، ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺎن داد ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﺳﺎزي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪ اي در راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ رﻫﺒﺮي ﺗﺤﻮل ﮔﺮا و ﻧﮕﺮش ﮐﺎري ﮐﺎرﮐﻨﺎن دارد.

No abstract