بهبود تاب آوري بيمارستان هاي نظامي از طريق خودتطبيقي سيستم هاي بيمارستان با استفاده از محاسبات ارگانيك

Improving the Resilience of Military Hospitals Through Self-Adaptation of Hospital Systems Using Organic Computing

زمينه و هدف از بين خرابي هاي يك حادثه، اختلال در زيرساخت هاي حياتي جامعه، بيشترين آسيب را به جامعه وارد مي كند. از اين رو توانايي زيرساخت هاي حياتي مانند بيمارستان ها در پيش بيني، جذب، انطباق و يا بهبود سريع از يك رويداد مخرب لازم است. هدف اين پژوهش طراحي مدلي خودتطبيق براي سيستم هاي بيمارستان تاب آور، جهت ارتقاي سطح كيفيت خدمات در بيمارستان هاي نظامي است. روش ها در اين پژوهش ابتدا سيستم هاي حياتي بيمارستان تاب آور، با استفاده از مطالعات كتابخانه اي شناسايي شدند. سپس در سيستم هاي منتخب، جنبه هايي از خودتطبيقي متناسب با هر سيستم انتخاب گرديد و با بكارگيري روش محاسبات ارگانيك اين سيستم ها خودتطبيق شدند. جهت ارزيابي مدل سيستم هاي خودتطبيق بيمارستان تاب آور، از شبيه سازي عامل بنيان استفاده شده است. داده هاي لازم به صورت ميداني از يك بيمارستان نظامي تهيه گرديده است. يافته ها با توجه به نتايج شبيه سازي، مدل خودتطبيق سيستم هاي بيمارستان تاب آور، در سيستم پشتيباني و مديريت منابع موفق شده است، ميانگين تقاضاهاي عقب افتاد را به ميزان 34/24 درصد و ميانگين مدت زمان انتظار دريافت تقاضا را به ميزان 38/89 درصد كاهش بدهد. اين مدل در سيستم ايمني بيمارستان تعداد خرابي واحدها را 37/53 درصد كاهش داده است. در سيستم مديريت فوريت و بلايا، مدل خودتطبيق توانسته است 42/11 درصد در مدت زمان تخليه بيمارستان كاهش ايجاد كند. مدل خودتطبيق 13 درصد عملكرد سيستم قابليت مراقبت هاي پزشكي فوري را بهبود داده است. نتيجه گيري سيستم هاي خودتطبيق به دليل قابليت تغيير رفتار خود در زمان اين توانايي را دارند كه تاب آوري بيمارستان هاي نظامي را در در هر بحران، بهبود ببخشند و اين بيمارستان ها را در انجام ماموريتشان موفق تر نمايند.

Background and Aim Among the failures of a disaster, the disruption of the critical infrastructure of the community causes the most damage to society. Therefore, the ability of critical infrastructure such as hospitals to anticipate, absorb, adapt or rapidly recover from a devastating event is essential. The purpose of this study is to design a self-adaptive model for resilient hospital systems to improve the quality of services in military hospitals. Methods In this paper, first the vital systems of resilient hospital were identified using library studies. Then, in the selected systems, aspects of self-adaptive appropriate to each system were selected, and by applying the organic computing method, these systems were self-adapted. agent-based modeling has been used to evaluate the model of Resilient Hospital self-adaptive systems. Necessary data were obtained in the field from a military hospital. Results According to the simulation results, the self-adaptive model of resilient hospital systems in the support and resource management system has been able to reduce the average backlog of demand by 34.24% and the average waiting time to receive demand by 38.89%. This model has reduced the number of units’ failures in the hospital safety system by 37.53%. In the emergency and disaster management system, the self-adaptive model has been able to reduce the evacuation time of the hospital by 42.11%. The self-adaptive model has improved the performance of the emergency medical care system by 13%. Conclusion Due to their ability to change behavior in time, self-adapting systems have the ability to improve the resilience of military hospitals in any crisis and make them more successful in their missions.