پديد آورندگان :
غفوري، محمد دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، رشت، ايران , دانشمندي، حسن دانشگاه گيلان - دانشكده تربيت بدني - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، رشت، ايران , يار فلاح، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران - دانشكده تربيت بدني - گروه آسيب شناسي و حركات اصلاحي، تهران، ايران
كليدواژه :
عدم تعادل عضلاني , اختلالات مفصلي , سندرم متقاطع فوقاني , افسران ارتش
چكيده فارسي :
زمينه و هدف
يكي از مهمترين گروه هايي كه در معرض سندرم متقاطع فوقاني قرار مي گيريند نظاميان هستند. نظاميان به واسطه فعاليت هاي بدني كه دارند اغلب دچار سندرم متقاطع فوقاني مي شوند. در همين راستا هدف اصلي تحقيق حاضر بررسي مقايسه اي عملكرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظاميان با و بدون سندرم متقاطع فوقاني است.
روش ها
اين تحقيق از نظر زمان مقطعي، از لحاظ موضوعي يك تحقيق كاربردي و از لحاظ روش يا استراتژي يك تحقيق علي-مقايسه اي ميباشد. جامعه آماري تحقيق حاضر، شامل 120 افسر مرد 45-30 ساله استان كرمانشاه با حداقل 7 سال سابقه كار بود. با در نظر گرفتن شرايط ورود و خروج آزمودني ها تعداد 70 نفر به صورت هدفمند و دردسترس در دو گروه 35 نفره افسران با و بدون سندرم متقاطع فوقاني انتخاب شدند و پس از هماهنگي و آشنايي با چگونگي و ماهيت پژوهش و تكميل فرم رضايت نامه، اطلاعات لازم گردآوري گرديد. از ابزارهاي دوربين عكاسي، خط كش منعطف و داينامومتر به ترتيب براي اندازه گيري سر به جلو، شانه گرد، كايفوزيس و عملكرد ايزومتريك برخي از عضلات شانه، گردن و تنه استفاده شد. تجزيه و تحليل آماري داده هاي خام به دست آمده از اندازه گيري ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 است كه در دو بخش توصيفي و استنباطي ارايه شده است.
يافته ها
افراد با سندرم متقاطع فوقاني با ميانگين (سن = 3/57±34/85 سال، قد = 0/04±178 سانتي متر، وزن = 11/82±76/77 كيلوگرم) و افراد بدون سندرم با ميانگين (سن = 2/93±34/02 سال، قد = 0/05±179 سانتي متر، وزن = 11/01±91/79 كيلوگرم) بودند كه تحليل آماري نشان داد كه در سطح معناداري 0/05 درصد تفاوت معناداري بين ويژگي هاي دموگرافيك وجود ندارد. نتايج نشان مي دهد كه بين عملكرد عضلات شانه، گردن و تنه با اختلالات مفصل گلنوهومرال در نظاميان با و بدون سندرم متقاطع فوقاني اختلاف معناداري وجود دارد (0/05>P).
نتيجه گيري
با توجه به نتايج اين پژوهش مي توان مشاهده كرد كه الگوهاي وضعيت ثابت و تكراري در گروه با سندرم به دليل نوع و ميزان فعاليتشان با رايانه و ايجاد پاسچر ثابت بر نمره قدرت عضلاني و دامنه هاي حركتي شانه اثرگذار بوده، كه اين مسيله در گروه بدون سندرم به دليل نوع فعاليت شغلي آن ها كمتر ديده شده كه مي تواند نشان دهنده تاثير الگوي صحيح وضعيتي در حين فعاليت بر بروز اختلال حركتي بازو باشد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: One of the leading groups that are susceptible to Upper Cross syndrome are army personnel. Due to having more physical activities, the army officers are more likely to be exposed to Upper Cross syndrome. In this line, the present study aims to comparatively investigate the relationship between the performance of the shoulder, neck, and body muscles among the army personnel having this syndrome with those not being exposed to it.
Methods: This research is cross-sectional regarding the time, applied research in terms of theme, and causalcomparative
in terms of methodology or strategy. Research population of current research included one hundred
and twenty male army officers whose hometown was Kermanshah and ranged in age from thirty to forty-five
years old with at least seven years of experience. Having taken arrival and exiting requirements into consideration,
a number of seventy people were selected and assigned to two equal groups, named officers having Upper Cross
syndrome and those not having this syndrome, by using purposeful and convenient sampling designs. After getting
acquainted with the quality of the research and organizing the research procedure, the intended data was collected.
Different types of instruments including cameras, adaptable ruler, and dynamometer were used to measure
perturbed head, rounded shoulder, kyphosis, and isometric contraction of the muscles in the shoulder, neck and,
trunk respectively. Statistical analysis of the raw data was performed by SPSS version 23 and was presented in
two descriptive and inferential sections.
Results: People with the upper cross syndrome with a mean (age = 34.85 ± 3.57 years, height = 178 ± 0.04 cm,
weight = 76.77 ± 11.82 kg) and people without syndrome with a mean (age = 34.02 ± 2.93 years, height = 179 ±
0.05 cm, weight = 79.91 ± 11.01 kg) that statistical analysis showed that at a significance level of 0.05% there is
no significant difference between demographic characteristics. The results show that there is a significant
difference between shoulder, neck and, trunk muscle function with glenohumeral joint disorders in soldiers with
and without upper cross syndrome (P<0.05).
Conclusion: Given the findings of the present study, it can be observed that the fixed and repetitive positioning
pattern in the syndrome group, due to the type and extent of working with computer and creation of fixed posture,
was effective on muscular power and shoulder movement range. This issue can be less observed in the group
without the syndrome because of the type of occupational activity, which can be indicative of the positive effect of correct positioning pattern during the activity on the happening of shoulder movement disorder.
