ديجيتاليسم در سينما و نمادين شدن «امر خيالي» مطالعه اي بر تصوير «شهر» در فيلم تعطيلات رمي و بليد رانر

سينماي كلاسيك با توجه به ابزاري كه در اختيار داشت كوشيد تا آنجا كه مي تواند «امر خيالي» لاكان را در كنار اين «امر نمادين» بازنمايي كند. با ورود و گسترش علوم ديجيتالي در سينما تخيل از يك سو و تاويل مهار ناشدني از سوي ديگر بر گستره فيلم ها سايه افكند. يكي از  انگاره هايي كه مي تواند در همين راستا مورد خوانش واقع شود، مقوله تصوير «شهر» در سينماست. شهري كه در سينماي كلاسيك مامني جهت دست يابي به «امر خيالي» است، در سينماي پست مدرن به مكاني كاملا نمادين بدل مي شود. به همين منظور مقاله حاضر با مرور تاثير ديجيتاليسم بر سينما قصد دارد به اين سئوال پاسخ دهد كه مفهومي همچون شهر چگونه مي تواند از «امري خيالي» به «امري نمادين» تبديل شود؟ اين فرضيه  نيز مطرح مي شود كه به نظر مي رسد به مدد امكان عناصر ديجيتالي در بازنمايي مرز ميان «امر خيالي» و «امر نمادين» از ميان رفته است و نتيجه اينكه «امر خيالي» خود به عنصري درون «امر نمادين» بدل مي شود و به گفته اي ديگر «امر خيالي» خود نمادين مي شود و اين بازي تا انتها ادامه پيدا مي كند. براي عيني تر شدن اين پژوهش نگارنده دو فيلم «تعطيلات رومي»( ويليام وايلر1953) و «بليد رانر » (ريدلي اسكات1982) را مورد بررسي قرار داده است.