شماره ركورد :
1293735
عنوان مقاله :
مقايسه استرس و فرسودگي شغلي پرستاران در بخش هاي بيماران مبتلا به كوويد - 19 و غيركوويد - 19 در بيمارستان هاي تابعه آجا
عنوان به زبان ديگر :
Comparison of Stress and Job Burnout of Nurses in the Wards of Patients with COVID-19 and non-COVID-19 in Aja Affiliated Hospitals
پديد آورندگان :
قويدل، فاطمه دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پرستاري - گروه پرستاري اورژانس، تهران، ايران , پيشگويي، امير حسين دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پرستاري - گروه مراقبت هاي ويژه، تهران، ايران , بني يعقوبي، فائضه دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پرستاري - گروه پرستاري نظامي، تهران، ايران , مرادي، علي دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج) - دانشكده پرستاري - كميته تحقيقات دانشجويي، تهران، ايران , الازمني نوده، فرشيد دانشگاه علوم پزشكي آجا - دانشكده پرستاري - گروه مراقبت هاي ويژه، تهران، ايران
تعداد صفحه :
10
از صفحه :
1221
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
1230
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
استرس , فرسودگي شغلي , پرستار , كوويد - 19
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: فرسودگي‌شغلي يكي از عمده‌­ترين پيامدهاي ­اجتناب­‌ناپذير استرس‌­شغل است. ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﻪ ­دﻟﯿﻞ ﻣﺸﮑﻼتﺷﻐﻠﯽ و ﺷﺮايط ﺳﺨﺖﮐﺎري ﺑﯿﺸﺘﺮين اﺳﺘﺮ­سﺷﻐﻠﯽ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ميﮐﻨﻨﺪ و در معرض فرسودگي­‌شغلي بالايي ﻗﺮار دارﻧﺪ. لذا هدف از انجام اين مطالعه مقايسه استرس و فرسودگي‌­شغلي در پرستاران بخش‌­هاي بيماران مبتلا به كوويد-19 و غيركوويد-19 بوده است. روش‌ها: اين پژوهش، يك مطالعه مقطعي از نوع (توصيفي-تحليلي) است كه در سال 1400 انجام شد. جامعه­ آماري آن شامل پرستاران مراقبت­‌كننده در بخش­‌هاي بيماران مبتلا به كوويد-19و غيركوويد-19 در بيمارستان­‌هاي تابعه آجا در شهر تهران بود. تعداد 96 پرستار به روش تمام­‌شماري به عنوان نمونه­ پژوهش انتخاب گرديدند. داده­‌ها با استفاده از ﻓﺮم اﻃﻼﻋﺎت دموگرافيك و پرسشنامه­‌هاي استرس‌­شغلي HSE (مجري­‌سلامت و ايمني) و فرسودگي­‌شغلي كپنهاگ، جمع­‌آوري گرديده و توسط نرم­‌افزار SPSS.v25، آمار توصيفي و استنباطي و آزﻣﻮن t مستقل ﺗﺠﺰيه و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. يافته‌ها: نتايج آزمون t مستقل نشان داد كه بين بعد فرسودگي­‌كاري دو گروه پرستاران تفاوت معنادار وجود دارد و در پرستاران بخش­‌هاي بيماران مبتلا به كوويد-19 بالاتر از بخش­‌هاي بيماران غير كوويد-19 بود (0/03=P). نتايج آزمون t مستقل بين ابعاد استرس‌­شغلي دوگروه تفاوت معناداري را نشان نداد. نتايج آزمون همبستگي ­پيرسون در بخش­‌هاي بيماران غيركوويد-19، بين فرسودگي‌­­كاري پرستاران با بُعد نقش (0/03r=) و بُعد تقاضا (0/02r=) و بين فرسودگي­‌كار با مددجو با بُعد­ كنترل (0/004r=) و بُعد تقاضا (0/007=r) معنادار بود. در بخش‌هاي بيماران مبتلا به كوويد-19، نتايج آزمون پيرسون، بين فرسودگي­­‌شخصي با بُعد تقاضا (0/01r=) معناداري را نشان داد. نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت تنش‌­هاي محيط­‌كار و تاثير آن بر فرسودگي­‌شغلي پرستاران پيشنهاد مي­­‌گردد مسئولين با برنامه‌­ريزي مناسب جهت مشاوره­­‌هاي روان­­‌درماني، برگزاري برنامه­­‌هاي مفرح و روحيه‌­­بخش،‌ كاهش شيفت­هاي پي­‌در­پي، بهبود چرخه­‌هاي كار-استراحت و اعطاي موارد انگيزشي، عوامل فرسودگي­‌شغلي پرستاران را كاهش دهند.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Job burnout is one of the major unavoidable consequences of job stress. Nurses experience the most occupational stress due to job problems and difficult working conditions and are exposed to high job burnout. Therefore, the purpose of this study was to compare stress and job burnout in nurses in the wards of patients with COVID-19 and non-COVID-19 patients. Methods: This research is a cross-sectional (descriptive-analytical) study that was conducted in 1400. Its statistical population included caring nurses in the wards of patients with COVID-19 and non- COVID-19 patients in Aja affiliated hospitals in Tehran. A total of 96 nurses were selected as the research sample. The data were collected using the demographic information form and HSE (Health and Safety Executive) occupational stress and burnout questionnaires of Copenhagen and were analyzed using the SPSS.v25 software, descriptive and inferential statistics, and independent t-test. Results: The results of the independent t-test showed that there is a significant difference between the burnout dimensions of the two groups of nurses, and in nurses, the wards of patients with COVID-19 were higher than the wards of non-COVID-19 patients (P = 0.03). The results of the independent t-test did not show any significant difference between the work-stress dimensions of the two groups. The results of Pearson's correlation test in non- COVID-19 patient’s departments, between nurses' burnout with role dimension (r = 0.03) and demand dimension (r = 0.02) and between burnout with patients and control dimension (r = 0.004) and the demand dimension (r = 0.007) was significant. In the wards of patients with COVID-19, the Pearson test results showed a significant difference between personal burnout and the demand dimension (r = 0.01). Conclusion: Considering the importance of work environment tensions and their effect on nurses' burnout, it is suggested that the authorities should plan appropriately to reduce the factors of nurses' burnout via psychotherapy consultations, holding programs Fun and morale-giving, reducing consecutive shifts, improving work-rest cycles, and providing motivational items.
سال انتشار :
1401
عنوان نشريه :
طب نظامي
فايل PDF :
8703194
لينک به اين مدرک :
بازگشت