پديد آورندگان :
باغاني، رويا دانشگاه علوم پزشكي شاهرود - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مامايي، شاهرود، ايران , آرادمهر، مريم دانشگاه علوم پزشكي تربت حيدريه - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مامايي، تربت حيدريه، ايران
كليدواژه :
زور زدن , زايمان , اپي‌زياتومي , آپگار
چكيده فارسي :
مقدمه و هدف: مرحله دوم زايمان يك دوره حساس براي مادر و جنين مي‌باشد. در مطالعات مختلف تكنيك‌هاي زايماني متفاوتي در اداره مرحله دوم زايمان به كار گرفته شده است. اين مطالعه با هدف بررسي نحوه اداره مرحله دوم زايمان بر ميزان بروز عوارض زايماني مادر و نوزاد انجام شد.
روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي يك‌سو كور روي 60 زن باردار در بيمارستان مبيني سبزوار انجام شد. افراد بر اساس تمايل مادران در يكي از دو گروه قرار گرفتند. در گروه زور زدن فعال، با شروع انقباضات، مادر نفس عميق كشيده و با نگه‌داشتن نفس، ده ثانيه زور مي زند. در گروه زور زدن خود به خود، مادر به‌طور فعال هيچ زوري نمي‌زند (مگر زور و فشاري كه به طور غير ارادي ايجاد مي‌شود). سپس افراد به تخت زايمان منتقل و پس از خروج جنين، اطلاعات مربوط به ليبر، زايمان، وضعيت پرينه و اطلاعات نوزاد از پرونده ثبت شد. چك‌ليست تجربه زايماني يك ساعت بعد زايمان تكميل شد. تجزيه و تحليل آماري با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاي تي مستقل و مجذور كاي انجام گرفت.
يافته ها: در گروه زور زدن خود به خود، ميزان زايمان ابزاري، طول مرحله دوم زايمان، پارگي پرينه، ضربان قلب غيرطبيعي جنين در مرحله دوم به‌طور معني‌داري كمتر (0/05>p) و ميزان پرينه سالم (0/01>p) و نمره تجربه زايمان (0/001>p) بيشتر بود.
نتيجه گيري: روش زور زدن خود به خود شانس ضربان قلب غيرطبيعي جنين، زايمان ابزاري، آسيب پرينه و طول مرحله دوم زايمان را كاهش و رضايتمندي از زايمان را افزايش داد، بنابراين توصيه مي‌شود از اين روش در مرحله دوم زايمان استفاده شود.
چكيده لاتين :
Introduction: The second stage of labor is a sensitive period for the mother and the fetus. In different studies, various delivery techniques have been used to manage the second stage of labor. This study aimed to investigate the effect of management methods of the second stage of labor on the incidence of maternal and neonatal complications in nulliparous women.
Materials and Methods: This single-blind semi-experimental study was performed on 60 women with the required qualification for this research in Mobini Hospital in Sabzevar. Individuals were divided into two groups based on the mother's desire. In the active pushing group, at the onset of contractions, the mother breathes deeply and then holds the breath and pushes for ten seconds. On the other hand, in the Spontaneous pushing group, the mother does not actively try to push in the onset of contraction (unless the pressure and force is involuntarily created). Then, the mothers were taken to the delivery bed, after delivery, information about labor, delivery, perineal status, and infant information was recorded. Data were analyzed with SPSS software, t-tests, and chi-square.
Results: In the Spontaneous pushing group, the rate of instrumental delivery, duration of the second stage of labor, perineal rupture, abnormal fetal heart rate at the second stage (p<0/05) were significantly less and the amount of healthy perineum (p<0.01) and delivery experience score (p<0.001) were higher.
Conclusion: The Spontaneous pushing method reduces the chances of fetal abnormal heart rate, instrumental delivery, perineal injury, and duration of the second stage of labor and increases labor satisfaction. Therefore, it is recommended that this method be used in the second stage of labor.
