اثربخشي مشاوره گروهي رشدمحور بررضايت زناشويي زنان و اثر غيرمستقيم بر رضايت زناشويي همسران

با توجه به رشد روزافزون آمارهاي رسمي طلاق و آمارهاي غيررسمي طلاق عاطفي و نارضايتي زوجين در دنياي امروز، جهان، نياز به تحولي جدي در حوزه‌هاي نظري به‌عنوان ضرورتي اجتناب‌ناپذير است. اكنون زمان آن رسيده تا با چشم‌اندازي متفاوت بهبود روابط زناشويي را پيگيري كرد. هدف اين پژوهش، تعيين اثربخشي مشاورة گروهي رشدمحور، بر بهبود رضايت زناشويي زن و اثر غيرمستقيم آن بر افزايش رضايت زناشويي همسران آنها بود. روش پژوهش، شبه‌آزمايشي و از نوع طرح دوگروهي ناهمسان با پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون و گروه گواه بود. بخشي از نمونه‌ها، شامل 30 نفر زن متأهل و داوطلب در سنين 30 تا 40 سال بودند كه گروه آزمايش در 90 دقيقه مشاوره گروهي رشدمحور، به مدت 12 جلسه شركت كرده و پرسش‌نامه‌ رضايت زناشويي را طي دو مرحله پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون، تكميل كردند. بخش ديگر نمونه‌ها، همسران اين زنان بودند كه تنها پرسش‌نامه رضايت زناشويي را در همين دو مرحله پاسخ دادند. يافته‌ها حاكي از اين است كه مشاوره گروهي رشدمحور، بر رضايت زناشويي زنان و رضايت زناشويي همسران آنها، با استفاده از تحليل كوواريانس معنادار شد. همچنين، ارتباط بين رضايت زناشويي زنان و رضايت زناشويي مردان و از طريق آزمون همبستگي پيرسون معنادار شد. در نتيجه، به ‌نظر مي‌رسد بتوان با به‌كارگيري بستة مشاورة گروهي رشدمحور، كه بر پاية تدبر بر سوره‌هايي از قرآن كريم و فطرت الهي تمام انسان‌ها ساخته ‌شده، ضمن بهبود، زمينة افزايش رضايت زناشويي و استحكام خانواده را فراهم آورد.