تاثير روان‌ نمايشگري بر اضطراب اجتماعي و حساسيت بين‌ فردي نوجوانان دختر دوره دوم متوسطه

The Effect of Psychodrama on Social Anxiety and Interpersonal Sensitivity of Secondary School Teenage Girls

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير روان­ نمايشگري بر اختلال اضطراب اجتماعي و حساسيت بين­ فردي نوجوانان دختر دوره دوم متوسطه بود. اين مطالعه نيمه آزمايشي و از نوع پيش ­آزمون پس ­آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان پايه يازدهم دوره متوسطه دوم شهر كرج در سال تحصيلي 98-1397 بودند كه بر اساس نمره غربالگري در پيش‌آزمون ­ها تعيين شدند. تعداد 30 نفر به صورت تصادفي براي پاسخگويي به دو پرسشنامه پژوهش شامل مقياس اضطراب اجتماعي نوجوانان پاكلك(Puklek, 1997) و پرسشنامه حساسيت بين­ فردي بويس و پاركر (Boyce & Parker, 1989) انتخاب شدند.گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت درمان با رويكرد روان­ نمايشگري قرار گرفتند. نتايج تحليل مانكوا داده‌ها نشان داد كه گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل پس از پايان جلسات، كاهش معناداري در نمرات اضطراب اجتماعي و حساسيت بين­ فردي پيدا كردند (P≤0/01). بنابراين روان­ نمايشگري با بهره‌گيري از هنر نمايش در درمان و به كارگيري و ايجاد تغييراتي هم‌چون بيروني و عيني ساختن تخيلات و گرايش‌هاي دروني و خلق واقعيت‌هاي جديد موجب برون‌ريزي و پالايش رواني فرد و در نتيجه افزايش سلامت روان و كاهش نشانگان اضطرابي و حساسيت بين فردي در روابط فرد مي‌گردد.

The present research aimed to investigate the effect of the psychodrama on the social anxiety disorder and interpersonal sensitivity of the secondary school teenage girls. This study was a quasi-experimental design as pretest-posttest with the control group. The statistical population consisted of all 11th grade students of Karaj Secondary School in the academic year of 2018-2019 which were determined based on the screening score in the pre-tests. 30 students were randomly selected to answer two research questionnaires, including the Puklek Adolescent Social Anxiety Scale (Puklek, 1997) and the Boyce & Parker International Personal Sensitivity Questionnaire (Boyce & Parker, 1989). The experimental group received the psychodrama treatment during 8 sessions 90min. After the end of training, the students of both groups were reassessed by the mentioned tests. Result of multivariate analysis of covariance showed that, the test group in comparison with the control group had a significant reduction in social anxiety disorder and interpersonal sensitivity scores (P≤0/01). Therefore, psychotherapy by using the art of drama in treatment and applying and making changes, both externally and objectifying internal imaginations and tendencies, creating new realities, causes an outpouring and psychological refinement of the individual and increases mental health and also decrease the symptoms of anxiety and sensitivity in a person's relationship.