عنوان مقاله :
اثربخشي درمان شفقت به خود مبتني بر ذهن آگاهي بر نيازهاي بين فردي در مبتلايان به اختلال وسواسي - جبري داراي افكار خودكشي
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Mindful Self-Compassion Therapy on the Interpersonal Needs among Patient with Obsessive-Compulsive Disorder with Suicidal Thoughts
پديد آورندگان :
رحماني جوانمرد، سميرا دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه روانشناسي، اهواز، ايران , بساك نژاد، سودابه دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه روانشناسي، اهواز، ايران , ارشدي، نسرين دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم تربيتي و روان شناسي - گروه روانشناسي، اهواز، ايران , سلبي، ادوارد دانشگاه روتگرز - گروه روانشناسي باليني، روتگرز، آمريكا
كليدواژه :
شفقت به خود مبتني بر ذهن آگاهي , نيازهاي بين فردي , مبتلايان به اختلال وسواسي - جبري , افكار خودكشي
چكيده فارسي :
اختلال وسواسي-جبري يك بيماري روانشناختي شديد و ناتوان كننده است كه با تاثير بر كيفيت زندگي و عملكرد كلي بيماران و اعضاي خانواده آنها منجر به بروز مشكلات بينفردي، احساس درماندگي و نااميدي در بيماران ميشود. هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان شفقت به خود مبتني بر ذهن آگاهي بر نيازهاي بينفردي در مبتلايان به اختلال وسواسي-جبري داراي افكار خودكشي بود. طرح پژوهش طرح آزمايشي تك موردي از نوع خط پايه چندگانه ناهمزمان بود و نمونه پژوهش شامل 3 بيمار زن مبتلا به اختلال وسواسي- جبري شهر اهواز در سال 1398 بود. از پرسشنامه هاي وسواسي-جبري (Yale-Brown obsessive-compulsive, 1989)، افكار خودكشي گرايانه (Rudd, 1989) و نيازهاي بينفردي (Van Orden, Cukrowicz, Witte & Joiner, 2012) استفاده شد. پروتكل درمان در 8 جلسه 90 تا 120 دقيقه انجام شد و آزمونها در سه مرحله خط پايه، پسآزمون و پيگيري 3 ماهه اجرا شد و دادهها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايه و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند. دادهها نشان داد كه درمان شفقت به خود مبتني بر ذهن آگاهي بر كاهش تعلق پذيري ازميانرونده و ادراك سرباربودن تاثيرگذار است و پيگيري سه ماهه نيز حاكي از پايداري تغييرات درماني براي تعلق پذيري از ميان رونده و ادراك سرباربودن بود. اين رويكرد به وسيله ممانعت از اجتناب از افكار و هيجانات دردناك ناشي از اختلال و رشد احساس تعلق به ديگران و پيوند اجتماعي، منجر به تاب آوري مي شود و از بروز تعلق پذيري از ميان رونده و ادراك سرباربودن در زمانهاي پريشاني روان شناختي جلوگيري مي نمايد.
چكيده لاتين :
OCD is a severe and debilitating psychological condition that affects the quality of life and overall performance of patients and their family members, leading to interpersonal problems, feelings of helplessness and hopelessness in patients. So, the purpose of this research was to examine the effectiveness of mindful self-compassion therapy on the interpersonal needs among the patients diagnosed with obsessive-compulsive disorder having suicidal thoughts.The sample of research consisted of 3 female patients with obsessive-compulsive disorder in Ahvaz city in 2019. They were asked to fill in the scales Yale-Brown Obsessive-Compulsive (1989), The Suicidal Ideation (Rudd, 1989) and Interpersonal Needs (Van Orden, Cukrowicz, Witte & Joiner, 2012).The mindful self-compassion therapy protocol was implemented in 8 sessions of 90 to 120 minutes hours and the test was performed in three phase of baseline, after testing and a 3-month follow-up and the obtained data were analyzed by visual representation, reliable change index and improvement percentage formula. According to the findings of study, mindful self-compassion therapy had a significant effect on reducing the thwarted belongingness and perceived burdensomeness. The 3-month follow-up plan established that the treatment changes were stable for the thwarted belongingness and perceived burdensomeness. This approach by preventing the avoidance of painful thoughts and emotions caused by the disorder and the growth of a sense of belonging to others and a social bond with them leads to resilience and prevents the occurrence of thwarted belongingness and perceived burdensomeness during times of psychological distress.
عنوان نشريه :
دانش و پژوهش در روان شناسي كاربردي