مقايسه اثربخشي درمان دلبستگي با درمان انگيزشي در كاهش لغزش، عود، ولع و تداوم پرهيز مصرف مواد در بيماران اختلال شخصيت مرزي وابسته به مواد

Comparison of the effectiveness of attachment therapy with motivational therapy in reducing slippage, recurrence, craving and continued substance abstinence in patients with substance-dependent borderline personality disorder

هدف از انجام اين پژوهش مقايسه اثربخشي درمان دلبستگي با درمان انگيزشي در كاهش لغزش، عود، ولع و تداوم پرهيز مصرف مواد در بيماران اختلال شخصيت مرزي وابسته به مواد بوده است. اين پژوهش مداخله‌اي با روش نيمه‌آزمايشي طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه و پيگيري سه ماهه انجام شد. جامعه آماري كليه افراد وابسته به مواد داراي اختلال شخصيت مرزي مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد شهر كرمانشاه كه 60 نفر ازآنها به روش نمونه‌گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه‌هاي دلبستگي بزرگسالان راس (RASS Adult Attachment, 1996)، اختلال شخصيت مرزي گشتاسبي اصل و همكاران (Gashtasbi asl et al., 2017)، مراحل آمادگي تغيير رفتار و انگيزش براي درمان پروين (Parvin, 2015)، افكار اعتياد مك مولين (McMullen Addiction Thoughts,1990)، پرسشنامه محقق ساخته عود، ولع، لغزش و پرهيز، پروتكل درماني مداخله انگيزش مدل فرانظري تغيير (Motivational intervention of trans-theoretical model of change) (Procheska and Clemente, 1990) و پروتكل درمان دلبستگي (Jahanbakhsh et al., 2011) استفاده شد. داده‌ها توسط آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره تحليل شد. نتايج نشان داد درمان دلبستگي و درمان انگيزشي، ميزان لغزش، عود و ولع بيماران را به طور معني داري كاهش و تداوم پرهيز را افزايش مي‌دهند (05/0P<). درمان دلبستگي و درمان انگيزشي بر ميزان لغزش، عود، ولع و تداوم پرهيز بيماران در آزمون پيگيري ماندگاري داشته است (05/0P<). ميزان تغييرات نمرات ‌لغزش، عود، ولع و پرهيز افرادي كه درمان دلبستگي را دريافت كرده‌اند بيشتر از افرادي كه تحت درمان انگيزشي قرار گرفته‌اند، بوده است (05/0P<). درمان دلبستگي در مقايسه با درمان انگيزشي بر كاهش لغزش، عود، ولع و تداوم پرهيز مصرف مواد در بيماران تاثير بيشتري دارد (05/0P<). نتايج نشان داد هر دو روش مداخله در بهبود مصرف افراد داراي اختلال شخصيت مرزي تأثيرگذار بودند. با اين حال تأثير درمان مبتني بر درمان اعتياد در افراد داراي اختلال شخصيت مرزي به شيوه درمان مبتني بر دلبستگي موثرتر از درمان انگيزشي مي‌باشد.

The aim of this study was to compare the effectiveness of attachment therapy with motivational therapy in reducing slippage, recurrence, craving and continued substance abstinence in patients with substance-dependent borderline personality disorder. The present study was a quasi-experimental interventional study with pre-test post-test design with control group and 3-month follow-up. The statistical population of all substance abusers with borderline personality disorder referred to addiction treatment centers in Kermanshah city, 60 of whom were selected by convenience sampling method. Ross Adult Attachment Questionnaire (RASS Adult Attachment, 1996), Gashtasbi Asl et al.’s Borderline Personality Disorder (2017), Miller and Tonikan’s Stages of Change Readiness and Treatment Eagerness (1996), McMullen Addiction Thoughts (1990), researcher-made questionnaire on recurrence, craving, slip and abstinence, Motivational intervention of Transtheoretical model of change (Procheska and D. Clemente, 1990) and Attachment treatment protocol (Jahanbakhsh et al., 2011) was used. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance. The results showed that attachment therapy and motivational therapy significantly decreased the slip, recurrence and craving of patients and increased the continuity of abstinence. Attachment therapy and motivational therapy had an effect on the rate of slip, relapse, craving and persistence of patients in the follow-up test. The rate of changes in slip, relapse, craving and abstinence scores was higher in those who received attachment therapy than those who received motivational therapy. Attachment therapy is more effective in reducing slip, relapse, craving, and continued drug use than motivational therapy. The results showed that both intervention methods were effective in improving the consumption of people with borderline personality disorder. However, the effect of addiction treatment-based therapy in people with borderline personality disorder is more effective than attachment therapy than motivational therapy.