پديد آورندگان :
آرين مهر، اسحاق دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج - گروه مهندسي عمران , سبزي، زهرا دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرج - گروه مهندسي عمران , عباس گوهري، فائزه دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده بهداشت و ايمني - گروه مهندسي بهداشت حرفه اي , عسگري، محسن دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تهران - دانشكده بهداشت و ايمني - گروه مهندسي بهداشت حرفه اي
كليدواژه :
احداث راه‌آهن , ارزيابي ريسك , حادثه , مديريت ايمني
چكيده فارسي :
مقدمه: حوادث شغلي علاوه بر كاهش اعتبار اجتماعي و تحميل خسارت‌هاي اقتصادي به سازمان، ميتواند منجر به مرگ و ازكارافتادگي پرسنل شوند. اين مطالعه با هدف ارزيابي ريسك و بررسي راهكارهاي ارتقاي ايمني در پروژه‌هاي احداث راه‌آهن انجام‌شده است.
روش بررسي: در اين مطالعه، وضعيت ايمني پروژه احداث و افزايش خطوط راه‌آهن تهران -كرج در چهار فاز زيرسازي، ابنيه فني، روسازي و فعاليت‌هاي مشترك بررسي شد. داده‌ها با بررسي مستندات ايمني پروژه، حوادث گزارش‌شده و نتايج ارزيابي ريسك به روش تحليل شكست و آثار آن به دست آمد. ريسك‌ها بر اساس توانايي كنترل در سه سطح پايين، متوسط و بالا گروهبندي و اقدامات كنترلي با توجه به درصد پوشش ريسك، هزينه، زمان اجرا و ميزان اثربخشي اولويت‌بندي شدند.
يافته‌ها: درمجموع 377 ريسك شناسايي گرديد كه به ترتيب 19/9%، 61/2% و 18/9% از آن‌ها در سطح پايين، متوسط و بالا قرار گرفت. بيشترين ريسك شناسايي‌شده و بيشترين حوادث به ترتيب مربوط به فازهاي ابنيه فني (42/2%) و روسازي (36/6%)بود. ازنظر پيامد، شديدترين حادثه در فاز زيرسازي در حيطه فعاليت پيمانكاران جزء رخ‌داده است. سقوط از ارتفاع به‌عنوان مهمترين تهديد پروژه و ريزش، سقوط يا برخورد با مصالح و اشياء به‌عنوان مهمترين علت حادثه مشخص شد. با كنترل 39/8% ريسك ها مي توان از 73/3% حوادث شغلي پروژه جلوگيري كرد.
نتيجه‌گيري: نتايج نشان‌دهنده نقش بارز تعهد مديريت ارشد نسبت به ايمني و تأكيد بر اقدامات كنترلي ازجمله اجراي برنامه آموزش ايمني، افزايش بازديدها و بازرسي هاي ايمني و همچنين اجراي سيستم مجوز كاري در تمامي فازهاي عملياتي است.
چكيده لاتين :
Introduction: Occupational accidents not only reduce social credibility and impose a heavy economic burden on the organization, but also cause fatalities and disability among personnel. This study aims to assess risk and review safety promotion guidelines in railway construction projects.
Methods: This study investigated the safety status of Tehran-Karaj railway construction and increasing lines project in four phases, including infrastructure, technical buildings, superstructure, and joint activities. The data were gathered by reviewing project safety documentation, reported accidents, and risk assessment results by failure modes and effects analysis (FMEA) method. Risks were categorized based on control ability at three levels, including low, moderate, and high levels. Control measures were prioritized based on the risk coverage percentage, cost, implementation time, and effectiveness.
Results: In total, 377 risks were identified, 19.9%, 61.2%, and 18.9% of which were in the low, moderate, and high levels, respectively. The most frequently identified risks and the highest rate of accidents were related to technical buildings (42.2%) and superstructure (36.6%) phases, respectively. In terms of consequence, the most severe accident occurred in the infrastructure phase within the contractors' scope of action. Falling from height was identified as the greatest threat against the project, and collapsing, falling, and hitting with materials as the key cause of the accident. It was found that controlling 39.8% of the risks could avert 73.3% of the project occupational accidents.
Conclusion: The findings reveal the major role of senior management commitment to safety and emphasis on control measures, including implementing safety program training, increasing visits, and safety inspection, as well as implementing a permit to work system in all operational phases.
