نگرش شهروندان استان گيلان بر مهاجرت افراد غيربومي و پيامدهاي امنيتي و اجتماعي آن

تغيير و تحولات اقتصادي و اجتماعي به همراه تغييرات اقليمي و محيط زيستي در سال هاي اخير موجي از جابه ­جايي ­ها و الگوهاي حركتي از مناطق نابسامان و كمتر توسعه يافته به مناطق توسعه يافته­ تر و به لحاظ آب و هوايي سالم­تر را موجب ­شده ­است كه پيامدهاي مستقيم و غير مستقيم اين مهاجرت­ ها هم در مبدا و هم در مقصد اثرات متفاوتي از خود بر جاي مي­ گذرند. استان گيلان، هم به لحاظ توسعه يافتگي و هم لحاظ بسترهاي زيست محيطي همواره مقصد مهاجران از ديگر شهرها بوده است. هدف اين تحقيق بررسي نگرش شهروندان استان گيلان به مهاجرت افراد غيربومي و پيامدهاي امنيتي و اجتماعي آن مي باشد. روش تحقيق در اين پژوهش، روش پيمايشي و روش نمونه ­گيري از نوع خوشه­ اي چند مرحله­ اي است. جامعه مورد مطالعه جامعه افراد ساكن روستا در پنج شهر استان گيلان، تالش(هشت پر)، رودسر، فومن، سياهكل، لنگرود است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 384 نفر تعيين گرديد. جهت سنجش متغيرهاي مستقل و وابسته و عملياتي­ كردن آن­ها در قالب يك پرسش­نامه گويه ­هايي براي هركدام تعيين­ گرديد، نتايج به ­دست ­آمده حاكي از آن بود از بين چهار نگرش اقتصادي، اجتماعي، جمعيت و سياسي نگرش اقتصادي با (ضريب تعيين = 0/391) و پس از آن نگرش اجتماعي (ضريب تعيين = 0/273) بالاترين اثر را در پيامدهاي امنيتي و اجتماعي بوميان استان داشته ­اند. نتايج اين تحقيق نشان مي­ دهد كه نگرش مردم بومي استان گيلان، نسبت به مهاجرت به اين استان مثبت ارزيابي نمي ­شود و اين مساله مي­ تواند به لحاظ از دست دادن زمين، كم­رنگ شدن فرهنگ بومي استان، برخورد و نزاع­ هاي فيزيكي، عدم اعتماد و حس ناامني در بين مردم شود.