رابطه شغل دولتي و جغرافيايي فعاليت در تاثير گذاري بر امنيت اجتماعي مورد مطالعه شهر رشت

امنيت اجتماعي در شغل يك حقيقت اساسي در روابط كاري مي‌باشد. اين عامل منجر به رضايت نيروي كار مي‌گردد و ضمانت مي نمايد كه حقوق مطلوب به دست مي‌آيد. به صورت ميانگين فقط 45 درصد كارگر به جنبش‌هاي اجتماعي ياري مي نمايند و اين رقم براي اشخاص كم درآمد و كم مهارت بسيار كمتر ميباشد. فرضيه هاي متعددي براي اين وضعيت ناگوار وجود داراست. با پيدايش صنعتي شدن، مكانيزاسيون و ديجيتال شدن امور، اقدامات رفاهي پرسنل بهبود يافته است. نيروي كار نمي توانند با ميزان معاش امروزي با تجهيزات رفاهي كم كنار بيايند. نيروي كار به جاي مازاد براي مراقبت جسم و ذهن در كنار هم نياز دارا هستند. رفاه پرسنل، اگرچه براي ياري به كوشش در ساخت آماده شد‌ه‌است، گران مي‌باشد. هر صاحب‌كار، اقدامات رفاهي با درجات گوناگون مداقه را براي پرسنل مهيا مي نمايد. جنبه هاي امنيت اجتماعي و اقتصادي معاش نيروي كار تأثير مستقيمي بر وضعيت رفاه اجتماعي ،امنيت و اقتصادي جمعيت داراست. نياز ضروري به نگهداري بيشتر از كارگر براي ارائه وام ها رسمي و غير رسمي به آن‌ها وجود داراست. تجهيزات رفاهي به ساخت علت و حفظ كاركنان كمك مي كند. در اين ميان، وضعيت تأهل مي‌تواند متغير مهمي در ارتقاي وضعيت كارگران شهري به شمار آيد.