تحليل مفاهيم اسطوره‌اي و نمادين داستان «شاه حجاز و عجز بشر در مقابلۀ قضا و قدر» در بختيارنامه

از شيوه‌هاي ادامۀ حيات اسطوره‌ها، تغيير يافتن آنها به صورت قصه و داستان، به ­ويژه قصه‌هاي عاميانه است؛ بختيارنامه يكي از اين گونه داستان‌هاست كه بازتاب­دهندۀ انديشه‌هاي اساطيري و آداب و رسوم آييني گذشته است. در اين مقاله مفاهيم اسطوره­اي و نمادين باب دهم اين كتاب با عنوان «شاه حجاز و عجز بشر در مقابلۀ با قضا و قدر» به روش توصيفي- تحليلي بررسي شده است. فرض نگارندگان بر اين بوده است كه در ژرف ساخت اين داستان مي‌توان ردّپاي مفاهيم اسطوره­اي و نمادين را مشاهده كرد. كه با تحليل محتواي داستان، اين فرضيه اثبات شده است. مفاهيم اساطيري و نمادين مانند آشناسازي، انزوا در مكان نمادين، مرگ و تولّد دوباره، آزمون‌هاي سخت، شكنجه، راهنما، كوه، چاه، شير،اعداد مقدس و... را مي توان در داستان مذكور مشاهده كرد. علاوه بر اين، سرنوشت پسر شاه حجاز، او را با كودكان طرد شده پيوند مي دهد كه پيشگويي كشتن پدر، رانده شدن، بزرگ شدن به وسيلۀ عيار و نهايتاً نبرد با پدر و رسيدن به تخت پادشاهي او كاملاً در ارتباط با سرنوشت اين گونه كودكان است.