شناسايي شاخص‌هاي توسعه شايستگي كاركنان در كانون ارزيابي و توسعه با رويكرد ‌الگو‌سازي ساختاري تفسيري

پژوهش حاضر با هدف شناسايي شاخص‌هاي توسعه شايستگي كاركنان در كانون ارزيابي و توسعه در دستگاه­هاي وابسته به قوه قضاييه در استان يزد انجام شد. اين پژوهش از نوع مطالعات توصيفي و با هدف كاربردي بوده و به‎صورت آميخته (كيفي و كمي) انجام گرديده است. ابتدا با بررسي ادبيات در زمينه موضوع پژوهش و سپس با روش دلفي، شاخص‌هاي توسعه شايستگي كاركنان در راستاي ايجاد كانون ارزيابي و توسعه شناسايي و در گام بعد، با استفاده از ‌الگو­سازي ساختاري تفسيري، روابط بين ابعاد و شاخص‌ها تعيين و مورد تحليل قرار گرفته است. براساس ادبيات تحقيق و روش دلفي،  7 بعد و 32 شاخص شناسايي شد. ابعاد اصلي عبارت از: عوامل ساختاري، زمينه­اي، رفتاري و عوامل مربوط به ويژگي‌هاي ارزياب‌ها، شاخص­هاي شايستگي، ويژگي­هاي ارزيابي‌شوندگان و ابزار‌هاي سنجش شايستگي است. نتايج نشان مي­دهد در ‌سطح‎بندي ‌الگو، ابزارهاي سنجش شايستگي در سطح اول و ‌به‎عنوان متغير وابسته و عوامل ساختاري در سطح ششم ‌به‎عنوان متغير مستقل شناسايي شد. پيشنهاد مي‎شود بهسازي عوامل ساختاري كه مبناي ‌الگو به‎شمار مي‎آيد در اولويت قرار گيرند و مطابق شاخص‌هاي تعيين شده، ابزارهاي سنجش، تدوين و در راستاي توسعه كاركنان و مديران به‌كارگيري شود.