شناسايي و اولويت‌بندي معيارهاي شريك راهبردي شدن منابع‌انساني در دانشگاه آزاد اسلامي‌ واحد تهران شمال (به‌عنوان قطب پدافند ‌غيرعامل كشور)

توجه به منابع‌انساني و توسعه و توانمندسازي آن كه ارزشمندترين سرمايه سازماني به‌شمار مي‌آيد و محور توانايي و دانش‌افزايي در كلاس جهاني است، مويد اين واقعيت است كه انسان به‌عنوان شريك تعيين كننده و موثر در ‌سازمان‌ها، مورد توجه قرار گرفته و توسعه منابع‌انساني، موجب توسعه سازمان است. حال با توجه به اينكه منابع‌انساني شايسته‌، مزيت رقابتي هر سازماني به‌شمار مي‌آيد و واحد منابع‌انساني در رشد و نمو اين مزيت نقش اساسي دارد، شريك راهبردي شدن منابع‌انساني بيشتر مورد توجه قرار گرفته شده است. به‌خصوص براي دانشگاه مرتبط با علوم‌نظامي‌كه عمدتا دانشجويان آنها در راستاي سياست‌هاي حوزه ماموريت دانشگاه، پژوهش مي‌كنند، مسئله راهبرد و توسعه منابع‌انساني اهميت دو چندان دارد. هدف اين مقاله شناسايي مؤلفه‌هاي شريك راهبردي شدن منابع‌انساني براي دانشگاه آزاد تهران شمال به‌عنوان قطب پدافند ‌غيرعامل، با رويكرد دلفي است. در اين راستا با مطالعه جامع ادبيات موضوع، مولفه‌هاي شريك راهبردي شدن منابع‌انساني شناسايي شده و براي بومي‌سازي آنها از رويكرد دلفي استفاده شده است تا توافق خبرگان در مورد شاخص‌ها مبناي تصميم‌گيري باشد. در اين راستا 27 شاخص پر تكرار از مرور ادبيات و مدنظر خبرگان شناسايي شد و با استفاده از  نظر 23 خبره و طي 3 دور انجام فرآيند دلفي، 15 معيار نهايي جهت شريك راهبردي شدن منابع انساني احصا شد.