مقايسه نتايج درماني برداشت وريد صافن بزرگ با روش‌هاي مرسوم و بريجينگ استاندارد

زمينه و هدف: استفاده از تكنيك مرسوم در برداشت وريد صافن با عوارض زخم و تاخير در حركت بيمار همراه است. از اين‌رو منجر به ايجاد روش‌هاي كم‌تهاجمي مانند روش بريجينگ شد. در اين مطالعه، نتايج درماني برداشت وريد صافن بزرگ با روش‌هاي مرسوم و بريجينگ براي بازسازي عروق اندام تحتاني در بيماران مبتلا به ايسكمي مزمن اندام تحتاني مقايسه شد. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده (IRCT20190511043562N1)، 66 بيمار مبتلا به ايسكمي مزمن اندام تحتاني، به‌صورت تصادفي به دو گروه برداشت وريد صافن بزرگ با روش مرسوم (30 تايي) و روش استاندارد Bridging (36 تايي) تقسيم شدند. ميزان درد Patency گرافت، عوارض زخم، نتايج جراحي و ميزان رضايتمندي بيماران ثبت شد. مدت پيگيري بيماران شش ماه بود. يافته‌ها: باز بودن گرافت (0.353=P)، ميزان بقاء اندام بدون آمپوتاسيون (0.397=P) و تغييرات نمره درد هنگام استراحت (0.846=P) و حركت (0.380=P) بين دو گروه تفاوت معناداري را نشان نداد. يك هفته پس از عمل، ميزان بروز عفونت در روش بريجينگ كاهش معناداري را نشان داد (0.045=P). طي شش ماه پيگيري ميزان بهبود زخم، برطرف شدن درد ايسكميك، بهبود لنگش پا در روش بريجينگ بهتر بود اما تفاوت معناداري را نشان نداد (0.05 P). ميزان رضايتمندي بيماران در روش بريجينگ بالاتر بود اما تفاوت معناداري را نشان نداد (0.05 P). نتيجه‌گيري: به‌نظر مي‌رسد، استفاده از روش بريجينگ، با كاهش عوارض زخم و كاهش درد، كاهش مدت بستري، افزايش سرعت بهبود زخم، پايداري گرافت و بقاي اندام و رضايتمندي بيمار همراه است.