تحليل كيفي مؤلفه هاي يادگيري خود راهبر در آموزش پرستاري

مقدمه: شناسايي مولفه هاي يادگيري خودراهبر مي تواند به جريان بهتر و موثرتر يادگيري كمك كند. هدف از اين پژوهش تحليل كيفي مولفه هاي يادگيري خودراهبر براي دانشجويان پرستاري مي باشد.روش كار: جهت شناسايي مولفه هاي يادگيري خودراهبر در اين مطالعه از روش كيفي تحليل مضمون آترايد استرلينگ(۲۰۰۱) استفاده شده است كه شناسايي مضامين را بصورت استقرايي( مبتني بر داده) واز سمت مضامين پايه به سمت مضمون فراگير مي باشد( از جز به كل). مضامين پايه توسط پژوهشگر پس از مرور دقيق تك تك منابع در محيط پژوهش مطابق با گام هاي روش تحليل مضمون آترايد استرلينگ( ۲۰۰۱) شناسايي و استخراج شدند وجهت تعيين ضريب پايايي با تاييد نظر متخصصان از روش هولستي استفاده شد. كه ميزان اين ضريب 0.827 برآورد شد. يافته ها: با مرور دقيق ادبيات پژوهش تمام منابع و نظرخواهي از اساتيد متخصص، براساس روش تحليل مضمون استقرايي 62 مضمون پايه شناسايي شده است. سپس بر اساس هر چند مضمون پايه مرتبط با هم و قرار گرفتن در يك گروه، يك مضمون سازمان دهنده شناسايي شد كه ده مضمون سازمان دهنده شناسايي شده يادگيري خودراهبرعبارتند از: خود مديريتي با 7 مضمون پايه، خود نظارتي با 4مضمون پايه، خودآموزي با 7مضمون پايه، عوامل يافتي يا زمينه اي با 8مضمون پايه، انگيزش و اشتياق با 9مضمون پايه، راهبردهاي شناختي و فراشناختي با 6 مضمون پايه، ويژگي هاي فردي با 7مضمون پايه، استقلال فراگير با 7 مضمون پايه، مهارتهاي ارتباطي بين فردي با 3 مضمون پايه، مهارتهاي عاطفي با 4 مضمون پايه و يك مضمون فراگير.نتيجه گيري: مضامين پايه يادگيري خودراهبر شناسايي شده كه در پژوهش حاضر ارائه شده مي تواند به عنوان الگويي مناسب براي برنامه ي آموزشي و يادگيري دانشجويان پرستاري مورد استفاده قرار گيرد.