قدرت مديرعامل و بهره‌وري نيروي كار شركت: آزمون تجربي نظريه تورنمنت

هدف: با ظهور حوزه اقتصاد دانش، دارايي‌هاي فيزيكي جاي خود را به سرمايه انساني، به‌عنوان منبع استراتژيك مهم در شركت‌ها دادند. نيروي كار شركت، يكي از منابع و دارايي‌هاي مهم نامشهود شركت محسوب مي‌شود كه بر فرايند خلق ارزش براي شركت تأثير مستقيمي دارد. از سوي ديگر مديران، به‌ويژه مديرعاملان، در اداره شركت نقش مهمي را ايفا مي‌كنند. از اين ‌رو، در پژوهش حاضر، به بررسي رابطه قدرت مديرعامل با بهره‌وري نيروي كار شركت پرداخته شده است. روش: در پژوهش حاضر، جامعه‌اي متشكل از 104 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طي سال‌هاي 1390 تا 1397 انتخاب شد و فرضيه‌هاي پژوهش با بهره‌گيري از مدل‌هاي رگرسيون چندگانه مبتني بر تكنيك داده‌هاي تركيبي آزمون شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش، رابطه مثبت ميان قدرت مديرعاملان و بهره‌وري نيروي كار حكايت مي‌كند. به بيان ديگر، مطابق با نظريه تورنمنت، بهره‌وري نيروي كار، در شركت‌هايي كه مديرعاملان قدرتمندتري دارند، بيشتر است. همچنين نتايج نشان داد كه قدرت مديرعامل با اثربخشي نيروي كار رابطه مثبت و با هزينه نيروي كار رابطه منفي دارد؛ به اين معنا كه مديرعاملان قدرتمندتر، اثربخشي نيروي كار را افزايش و هزينه نيروي كار را كاهش مي‌دهند. افزون بر اين، نتايج تحليل‌هاي تكميلي نشان داد كه نتايج پژوهش به تغيير شيوه برآورد حساس نيست و مستحكم است. نتيجه‌گيري: با توجه به نظريه تورنمنت، مديرعاملان قدرتمند، بهترين نيروي كار هستند و در مقايسه با ساير كارمندان پاداش بيشتري از عملكرد خود دريافت مي‌كنند، از اين رو، تفاوت شايان توجه در ميزان پرداخت، در نيروهاي كار رده پايين‌تر شود انگيزه ايجاد كرده و به آن‌ها در تلاش و عملكرد بهتر براي تحصيل ارتقاي شغلي كمك مي‌كند و اين امر موجب مي‌شود كه بهره‌وري نيروي كار شركت افزايش يابد.