تحليل ساختار پويش تبليغاتي «رأي بي رأي» در توييتر بر اساس مدل تحليلي جاوت و ادانل

هدف اين تحقيق، مطالعه ساختار پويش تبليغاتي «راي بي راي» در ايام انتخابات رياست جمهوري 1400 بوده است. سئوال اصلي تحقيق اين بوده كه اين پويش از چه تكنيك‌هاي رسانه‌اي و فنون اقناعي براي اثرگذاري بر مخاطب استفاده كرده است؟ چارچوب تحليلي اين مطالعه، مدل تحليلي جاوت و ادانل بوده است. جامعه آماري تحقيق، پلتفرم توييتر بوده و براي تحليل داده ها از روش تحليل محتواي كمي استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه از منظر شرايط و بافت تاريخي، اين پويش در يك شرايط سياسي اجتماعي ملتهب و در يكي از حساس ترين مقاطع تاريخي (ايام انتخابات) اجرا شد. به لحاظ سازماندهي، اين پويش فاقد يك ساختار اجرايي روشن بوده و از لحاظ مكانيسم هاي رسانه اي، تلاش داشته از ظرفيت هاي رسانه اي مختلف استفاده كند. به رغم استفاده گسترده اين پويش از تكنيك هاي اقناعي (تركيبي از 23 تكنيك)، حدود 93 درصد پيام‌هاي آن «تهييج‌كننده‌ي احساسات» بوده و تنها 7 درصد از اين پيام‌ها «متقاعدسازانه» بوده‌ است. ضمن آنكه از منظر درگير كردن مخاطبان هدف، اين پويش موفقيت چنداني بدست نياورده به طوري كه 88% درصد پيام هاي آن، فاقد «لايك» بوده است. در ارزيابي نهايي از پويش «راي بي راي» بايد گفت كه اين پويش در دستيابي به هدف اصلي خود كه كاهش ميزان مشاركت در انتخابات بود، موفق نبوده است. همچنين دلايل بسيار كمي وجود دارد كه بتوان كاهش مشاركت در انتخابات 1400 را به اثرگذاري پويش تبليغاتي «راي بي راي» نسبت داد.