«مفهوم سست عامه» در نگاهي جامعه‌شناختي به دوگانۀ هنر والا / هنر عامه

رويكرد جامعه شناسانه به هنر بر اين اصل استوار است كه نه تنها هنرمند و اثر هنري داراي هيچ ذات منحصر بفرد، رازآميز و يگانه اي نيست، بلكه محصول زمينه و موقعيت اجتماعي مي باشد. رويكرد فوق اين امكان را فراهم مي آورد تا بتوانيم به مطالعۀ جامعه شناختي دوگانۀ هنر عامه/هنر والا يا مشروع بپردازيم، لذا ما در اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش هستيم كه اگر نظام دوگانۀ  فوق به معناي تعريف «يكي» بر مبناي تفاوت با «ديگري» است، چگونه مي توان امكاني براي واژگوني رابطۀ فوق متصور شد؟ ما در اين پژوهش از مفهوم هالۀ هنري والتر بنيامين و نظريۀ نمايشي جنسيت جوديت باتلر بهره مي گيريم. اين پژوهش با توجه به بازار خريد و فروش «اصل» آثار هنري در حراجي ها و «نمونۀ» موتسارت نشان مي دهد كه ما در عصر تكثير الكترونيكي با «افول هالۀ هنري» مواجه نبوده و  مفهوم «هاله»، مفهومي «سيال» و وابسته به موقعيت است. اين امر موجب آشكار شدن اين واقعيت مي شود كه جايگاه فرد بين صنعتگر و هنرمند بودن، بسته به موقعيت در حركت بوده و ناپايدار مي باشد، اين امر به نوبۀ خود، كمك مي كند تا به اين نتيجه دست يابيم كه اجراگري هويت عامه/نخبه، بسته به موقعيت بكار گرفته مي شود، و ما مي آموزيم كه در موقعيت هاي متفاوت به گونه اي ايفاي نقش كنيم كه گويي عامه يا نخبه هستيم. از اين روست كه مي توان به اين نتيجه دست يافت كه مفهوم «عامه» مفهومي سست و سيال است؛ و دقيقأ به همين دليل، شايد بتوان امكان واژگوني نظام دو گانۀ فوق را فرض كرد، و از اين طريق راه هايي براي رويارويي با سياست هويت گشود.