تأثير ساختار حسابرسي داخلي بر احتمال تقلب در صورت هاي مالي شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

وجود حسابرسي داخلي براي تقويت حاكميت شركتي، ارتقاء سامانه كنترل داخلي، كمك به مديريت ريسك راهبردي و اطمينان يابي از شفافيت در گزارشگري در سطح داخلي و برون سازماني، ضرورتي انكارناپذير است. هدف اين تحقيق بررسي تأثير ويژگي هاي ساختاري واحد حسابرس داخلي بر احتمال وقوع تقلب در صورت هاي مالي مي باشد. بدين منظور از داده هاي 125 شركت طي سال هاي 1391 الي 1394 استفاده شده است. تعداد كاركنان، تخصص، دوره تصدي، تجربه، مدرك تحصيلي و قدمت، از ويژگي هاي حسابرسي داخلي بود هاند كه در اين پژوهش، مورد بررسي قرار گرفته اند. احتمال تقلب نيز براساس مقادير هفت نسبت مالي شرك تها و با استفاده از مدل برنامه ريزي ژنتيك ارائه شده توسط زارع (1394) مورد سنجش قرار گرفته است. داده هاي گردآوري شده از طريق رگرسيون لاجيت و نرم فزار استاتا مورد تحليل قرار گرفته اند. يافته ها بيانگر آن بود كه تجربه حسابرس داخلي بر احتمال تقلب، تأثير منفي و معناداري دارد. همچنين دوره تصدي حسابرس داخلي بر احتمال تقلب، اثر مثبت و معناداري دارد. اما اثر معناداري از سوي ساير ويژگي هاي حسابرسي داخلي بر احتمال رخداد تقلب در صورت هاي مالي مشاهده نشد.