تأثير نماز برسلامت رواني دانشجويان با ميانجي‌گري هوش معنوي

هدف: از ديدگاه روان‌شناسى مثبت‌نگر، سلامت روان شامل توانايى فرد در لذت بردن از زندگى، برقرارى تعادل بين فعاليتها و تلاش براى كسب تاب‌آورى روان‌شناختى است. در روان‌شناسي اسلامي، سلامت رواني از طريق اعتقاد به نيرويي برتر كه در زندگي از انسان حمايت مي‌كند، تأمين مي‌شود. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير نماز بر سلامت رواني دانشجويان با ميانجي‌گري هوش معنوي انجام شد. روش: اين تحقيق از نظر هدف، كاربردي و از نظر ماهيت، توصيفي همبستگي بود. جامعۀ آماري پژوهش، دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي است و براي تعيين حجم نمونه، از جدول مورگان استفاده شد. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه بود و تجزيه و تحليل داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار ليزرل انجام گرفت. يافته‌ها: نماز بر سلامت رواني تأثير مثبت و معناداري دارد(0.79) و هوش معنوي رابطۀ بين نماز و سلامت رواني را به ميزان كمي(0.02) ميانجي‌گري مي‌كند. نتيجه‌گيري: فريضۀ نماز در بهبود سلامت روان دانشجويان تأثير بسزايي دارد و اين امر چندان متأثر از سطح هوش معنوي آنها نيست. در واقع؛ نماز، سلامت روان دانشجويان را با هر ميزاني از هوش معنوي بهبود مي‌بخشد و اين از بركات فريضۀ الهي است كه دامنۀ تأثيرگذاري رواني آن، فارغ از ظرفيتهاي معنوي دانشجويان، شامل حال همه مي‌شود. بر اين اساس، با توجه به نقش مؤثر دانشگاه در بالندگي و پرورش دانشجويان، نهادينه كردن انجام فريضۀ الهي نماز و تأكيد بر آثار مثبت آن مي‌تواند زمينه‌ساز تحولات بنيادين در بهبود سلامت و بهداشت رواني سرمايه‌هاي انساني جامعه شود.