كليدواژه :
زيباشناسي , طبيعت گرايي , تكامل , هنر
چكيده فارسي :
رويكرد طبيعتگرايانه‌ي تكاملي تمايل انسان به هنر و زيبايي را محصول تكامل او و يكي از سازگاري‌هاي متعددي به شمار ميآورد كه از طريق انتخاب‌هاي طبيعي و جنسي در جريان تنازع براي بقاء كسب شده است. بر اين اساس ميل هنري انسان امروز نتيجه‌ي برنامه‌ريزي ژنتيكي است كه از قديمي‌ترين اجدادش براي وي باقي مانده و اين برنامه‌ريزي ژنتيكي نتيجه‌ي نقشي است كه هنرها همواره در زندگي انسان بازي كرده اند. اين رويكرد در دفاع از اين ادعا، بر مواردي مثل جهان‌شمول بودن، كهنبودن و سابقه ي ديرينهي هنر و هم‌چنين لذتبخش بودن ذاتي آن تكيه مي كند. هدف از اين پژوهش پرداختن به ديدگاهي نسبتاً نوين در زيباشناسي است كه با بهره گيري از دستاوردهاي علوم گوناگون به ويژه روان‌شناسي تكاملي در پي آن است از منظري علمي و طبيعت گرايانه همراهي هميشگي هنرها با آدمي را توجيه كند و دلايل منطقي و نظري براي آن بيابد. از منظر نظريه پردازان اين حوزه، هنر و زيباشناسي نتيجه ي سازوكار انتخاب طبيعي و انتخاب جنسي و در نتيجه برخاسته از غرايز انساني‌اند و ريشه در سرشت انسان دارند.
چكيده لاتين :
On evolutionary naturalist approach, human desire for art and beauty, is the product of his evolution and one of the many adaptations that has been gained through natural and sexual selection during the struggle for survival. Accordingly, the modern man desire for art and beauty is the result of a genetic planning that remains of its oldest ancestors. In support of this claim, this approach relied on such things as universality, ancientity, and the ancient history of art as well as its instinct enjoyment. Evolutionary aesthetics utilizes the achievements of various sciences, in particular evolutionary psychology, to seek to justify, from a scientific and naturalistic point of view, the constant companion of arts to humans and to find logical and theoretical reasons for it. From the perspective of the theorists in this field of art and aesthetics, the result of the mechanism of natural and sextual selection, and therefore arising from human instincts, is rooted in human nature.
