عنوان مقاله :
تحليل نشانه - معناشناختي حكايت طوطي و بازرگان از مثنوي معنوي مولانا
پديد آورندگان :
رسولي، پگاه دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه زبان و ادبيّات فارسي، رودهن، ايران , اوجاق عليزاده، شهين دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه زبان و ادبيّات فارسي، رودهن، ايران , امامي، فاطمه دانشگاه آزاد اسلامي واحد رودهن - گروه زبان و ادبيّات فارسي، رودهن، ايران
كليدواژه :
نشانه - معناشناسي , مثنوي , حكايت طوطي بازرگان
چكيده فارسي :
نشانه - معناشناسي، روشي نوين در نقد ادبي است كه هيچ گاه ادعاي جايگزيني، ديگر رويكردهاي نقد ادبي را نداشته است، بلكه در پي آن است كه پنجره‌هاي نويني را در معنا بگشايد كه متفاوت از برداشت‌هاي شناختي و سطحي است. اين روش، ژرفا و ارتباط كلمات را باهم به چالش مي‌كشاند، و ما را به سوي مفاهيمي تازه و پويا رهنمون مي‌سازد. اين پژوهش در صدد است، با روش توصيفي - تحليلي؛ حكايت (طوطي و بازرگان) يكي از ارزنده‌ترين حكايت‌هاي رمزي و تمثيلي دفتر اول مثنوي را از دريچۀ نشانه - معناشناختي بررسي نمايد، تا براين‌اساس راهكارهاي تبيين معنا و شرايط عبور كنش گر از مرزهاي ساختاري محدود و رسيدن به معناي استعلايي و زيبايي‌شناختي تبيين گردد. طوطي فاعل كنشي - شوشي، در مرتبه‌اي فراتر از يك مرغ معمولي آن‌قدر بالا مي‌رود كه با فاصله گرفتن از ماديات، به مرغ جان و راهبر مبدل گشته و در راستاي وحدت الهي متعالي مي‌گردد و بازرگان فاعل كنشي در مواجه با تنش عاطفي عميق، دگرگون شده و در گسست با خود در مسير سعادت گام برميدارد و به شناخت شهودي مي‌رسد.
عنوان نشريه :
تفسير و تحليل متون زبان و ادبيات فارسي (دهخدا)
