تحليل و بررسي نسخۀ اساس استاد فروزانفر در تصحيح ديوان كبير مولوي

ديوان كبير مولوي از متون محوري پژوهش‌هاي عرفاني است. از حدود نيم قرن پيش تا به امروز تمام تحقيقاتي كه در زمينۀ غزليات مولوي انجام شده‌، براساس كليّات شمس تصحيح استاد فروزانفر بوده‌است؛ امّا از زمان تصحيح اين متن تا كنون نقدهايي دربارۀ اصالت متن و شيوۀ تصحيح انجام گرفته‌است. شيوۀ تصحيح استاد فروزانفر و انتخاب نسخۀ قونيۀ 770 به عنوان نسخۀ اساس يكي از مسائلي است كه بايد به صورت علمي و انتقادي بررسي شود. در مورد نسخۀ مذكور ديدگاه‌هاي متفاوتي وجود دارد. در اين پژوهش ضمن آوردن نقدهايي كه دربارۀ آن انجام شده‌، به طور دقيق و مفصّل به معرّفي غزل‌هايي پرداختيم كه در هيچ يك از نسخ – حتّي در نسخه‌هاي پرحجم - نيامده‌اند و تنها در نسخۀ قونيۀ 770 (=فذ) آمده‌اند، در بين اين غزل‌ها، به غزل‌هايي برخورديم كه مطمئناً از آن مولوي نيستند و هم چنين به غزل‌هايي برخورديم كه نبايد آن‌ها را غزلي مستقل به حساب آورد. بررسي اين غزل‌ها مي‌تواند مبيّن اين امر باشد، كه نسخۀ قونيۀ 770 (=فذ) نسخة معتبر و اصيلي نيست و براي تصحيح ديوان كبير مولوي نبايد آن را نسخۀ اساس قرار داد.