بررسي تطبيقي معناي زندگي از ديدگاه علامه طباطبايي و فردريش نيچه

A Comparative Study of the Meaning of Life from the Perspective of Allameh Tabatabai and Friedrich Nietzsche

يكي از دغدغه­ هاي مشترك علامه طباطبايي و فريدريش نيچه معناي زندگي است؛ مراد علامه از معناي زندگي هدف داشتن زندگي بوده ولي نيچه معناي زندگي را معادل ارزش مي ­دانست؛ هر دو فيلسوف با توجه به مباني فكري خود به اين سؤال كه آيا زندگي داراي معنا است پاسخ داده ­اند، رويكرد علامه در رويارويي با معناي زندگي فراطبيعي و نيچه رويكرد طبيعت باور دارد. علامه از طريق صفت حكيم بودن خدا، هدفدار بودن جهان خلقت از جمله انسان را اثبات مي ­كند وي معتقد است زندگي در پرتو اعتقاد به خدا و پايبندي به اخلاق و رفتار انساني معنا پيدا مي ­كند ولي نيچه خدا را انكار مي­ كند و دين را عامل بدبختي انسان مي­ داند و معتقد است انسان هرچه دين‌دارتر باشد ضعيف ­تر و ناتوان­ تر است. او نتيجه بي­ معنايي زندگي را در قالب نيست‌انگاري بيان مي ­كند و آن را به نيست‌انگاري فعال و نيست‌انگاري منفعل تقسيم كرده است. هر دو فيلسوف به لزوم معناداري زندگي معتقدند با اين تفاوت كه علامه معتقد است انسان معناي زندگي را كشف مي­ كند اما نيچه مي­ گويد انسان معناي زندگي را جعل مي­ كند. هدف اين پژوهش ارائه‌ي تصويري مبيَن از معناي زندگي بر اساس تبيين ديدگاه دو فيلسوف مطرح الهي و به ظاهر غير الهي است. روش گردآوري اطلاعات در اين پژوهش كتابخانه ­اي بوده و در تطبيق ديدگاه دو فيلسوف از روش توصيفي- تحليلي استفاده شده است.

One of the common concerns of Allameh Tabatabai and Friedrich Nietzsche has been the meaning of life; Allameh meant the purpose of life to have a purpose in life, but Nietzsche considered the meaning of life to be equivalent to value. Each has answered the question of whether life has meaning according to their own intellectual foundations, Allameh's approach in confronting the meaning of supernatural life and Nietzsche believes in nature's approach. Allameh proves the purposefulness of the created world, including man, through the attribute of God's wisdom. He believes that living in the light of belief in God and adherence to morality and human behavior makes sense, but Nietzsche denies God and considers religion the cause of human misery and he believes that the more religious a person is, the weaker and more incapable he is. He expresses the meaningless result of life in the form of nihilism. He expresses the meaningless result of life in the form of nihilism and divides it into active nihilism and passive nihilism. Both philosophers believe in the meaning of life, except that Allameh believes that man discovers the meaning of life, but Nietzsche says that man forges the meaning of life.