مقايسه اثربخشي درمان متمركز بر هيجان و درمان شناختي مبتني بر ذهن آگاهي بر نشانگان سوگ زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشي از كوويد – 19

Comparison of the effectiveness of emotion-focused therapy and mindfulness-based cognitive therapy on grief syndrome in women with Covid-19 grief disorder

شيوع نشانگان اختلال سوگ از جمله پيامدهاي شيوع ويروس كوويد -19 بوده است. هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان متمركز بر هيجان و درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر نشانگان سوگ زنان مبتلا به اختلال سوگ ناشي از كوويد – 19 بود. روش پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري دو ماهه همراه با گروه كنترل بود. از زنان 25 تا 45 ساله مبتلا به اختلال سوگ (ناشي از كوويد – 19) شهر تهران در سال 1400-1399 تعداد 45 نفر به صورت نمونه‌گيري داوطلبانه انتخاب شدند و در سه گروه (هر گروه 15 نفر) به صورت تصادفي گمارده شدند. ابزار پژوهش شامل سياهه نشانگان سوگ هوگان (2001) بود. يك گروه درمان مبتني بر هيجان (10 جلسه يك و نيم ساعته) و يك گروه درماني شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي (9 جلسه يك و نيم ساعته) را دريافت كردند. گروه كنترل در حين اجراي پژوهش مداخله‌اي دريافت نكرد. براي تحليل داده‌ها از تحليــل واريانس با اندازه گيري مكرر با رعايت پيش‌فرض‌ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه هر دو مداخله در مقايسه با گروه كنترل به هر شش مولفه نشانگان سوگ اثربخشي معناداري دارند و درمان متمركز بر هيجان در مقايسه با درمان شناختي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر نشانگان سوگ (به غير از رشد شخصي) به صورت معناداري اثربخشي بيشتري دارد. نتايج بيانگر كارامدي بيشتر درمان متمركز بر هيجان در مقايسه با درمان شناختي مبتني بر نشانگان سوگ ناشي ازكوويد – 19 در زنان بود.

The prevalence of grief disorder syndrome has been one of the consequences of the outbreak of Covid-19 virus. The aim of this study was to compare the effectiveness of emotion-focused therapy and mindfulness based cognitive therapy on grief syndrome in women with Covid-19 grief disorder. The method of the present study was quasi-experimental with pre-test, post-test and two-month follow-up with a control group. From 25 to 45 years old women with grief disorder (caused by Covid-19) in Tehran in 2020-2021, 45 people were selected by voluntary sampling and randomly assigned to three groups (15 people in each group). The research instruments included Hogan grief reaction checklist (2001). One group received emotion-based therapy (10 sessions of one and a half hours) and one group received mindfulness-based cognitive therapy (9 sessions of one and a half hours). The control group was placed on a waiting list and did not receive any intervention during the study. To analyze the data, repeated measures analysis of variance was used using the assumptions. The results showed that both interventions were significantly more effective in all six components of grief syndrome compared to the control group and emotion-focused therapy was significantly more effective than cognitive therapy based on mindfulness syndrome (other than personal growth) (p<0/05). The results showed more efficiency of emotion-focused therapy compared to cognitive therapy based on Covid-19 grief syndrome in women.