ساختار روايي ژنه‌اي محل مناقشه: بررسي پس‌نمايي‌هاي كاذب در «سرگذشت تام جونز، كودك سر راهي»

ساختار روايي ژرار ژنت يكي از الگوهاي روايت‌شناسي است كه بيشترين توجه را در ميان تمامي الگوهاي ديگر به خود جلب كرده است. استفاده از الگوي ژنه‌اي براي تحليل آثار ادبي امكان بررسي بسيار دقيق اثر را براي پرژوهشگران فراهم مي‌سازد. اين دقت در بررسي آثار به‌قدري است كه گويي نويسندگان اين آثار ادبي در زمان نگارش آثار خويش ساختاري همانند ساختار روايي ژنت در دست داشته‌اند و آثار خود را مطابق قاعده‌هاي موجود در اين الگوي روايي تنظيم نموده‌اند – كه اين خود مهر تاييد بر جامع بودن تئوري ژنت است. در اين مقاله، روايت‌شناسي ژرار ژنت از زاويه ديد نسبتأ متفاوتي و در يكي از آثار برجسته دوران عطوفت در ادبيات بريتانيا به نام «سرگذشت تام جونز، كودك سر راهي» مورد بحث قرار گرفته است. چيرگي قواعد روايت‌شناختي ژنه‌اي در اين اثر امري است غير قابل انكار كه در اين مقاله از طريق خوانشي صورتگرايانه به آن پرداخته شده است. همچنين، در پژوهش حاضر، استفاده از پس‌نمايي ژنه‌اي براي اولين بار در اين برهۀ تاريخي به عنوان نوعي از زمان‌پريشي و تبديل آن به پس‌نمايي كاذب توسط هنري فيلدينگ مورد بررسي قرار گرفته است. علاوه بر آن، اين مهم كه تأثير زمان‌پريشي در چنين اثري نمي‌تواند انكار گردد نيز به اثبات رسيده است. اثر فيلدينگ نه‌تنها از تكنيك زمان‌پريشي استفاده مي‌كند، بلكه شاخۀ جديدي از آن را نيز معرفي مي‌نمايد كه همان زمان‌پريشي از نوع پس‌نمايي كاذب است.