عنوان مقاله :
اثربخشي برنامه فرزندپروري مثبت بر سلامت عمومي و سازگاري زناشويي مادران داراي فرزندمبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي
عنوان به زبان ديگر :
The Effectiveness of a Positive Parenting Program on general Health and Marital Adjustment of Mothers of Children with ADHD
پديد آورندگان :
حاجي بابايي راوندي، عطيه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي، تهران، ايران , تجلي، پريسا دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده روان شناسي و علوم تربيتي - گروه روان شناسي استثنايي عمومي، تهران، ايران , قنبري پناه، افسانه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده روان شناسي و علوم تربيتي - گروه تربيت و مشاوره، تهران، ايران , شهرياري احمدي، منصوره دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - دانشكده روان شناسي و علوم تربيتي - گروه روان شناسي استثنايي عمومي، تهران، ايران
كليدواژه :
فرزندپروري مثبت , سلامت عمومي , سازگاري زناشويي , مادران , اختلال نقص توجه/بيش فعالي
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي برنامه فرزندپروري مثبت بر سلامت عمومي و سازگاري زناشويي مادران داراي فرزند مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي بود. طرح پژوهشي نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون – پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري اين پژوهش شامل تمامي مادران داراي دانش آموزان 7 تا 11 ساله با اختلال نقص توجه/بيش فعالي (بيش فعالي غالب) در سال تحصيلي 1400-1401 شهر تهران بود. حجم نمونه شامل 30 نفر بود كه به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و كنترل جايدهي شدند. براي گروه آزمايشي، برنامه آموزش فرزندپروري مثبت‌نگر اجرا شد در حاليكه گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. ابزار پژوهش شامل مقياس سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلر، 1972) و مقياس سازگاري زناشويي (اسپانير، 1976) بود. نتايج نشان داد كه برنامه فرزندپروري مثبت باعث بهبود سلامت عمومي و سازگاري زناشويي شده است. يافته‌هاي اين پژوهش اطلاعات مفيدي را در ارتباط با برنامه آموزشي فرزندپروري مثبت فراهم مي‌كند و مشاوران و روانشناسان مي‌توانند براي بهبود سلامت عمومي و سازگاري زناشويي مادران داراي كودك مبتلا به اختلال نقص توجه/بيش فعالي از اين مداخله استفاده نمايند.
چكيده لاتين :
The aim of this study was to evaluate the effectiveness of a positive parenting program on general health and marital adjustment of mothers of children with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD). The quasi-experimental research design was pretest-posttest and follow-up with the control group. The statistical population of this study included all mothers of students aged 7 to 11 years with ADHD (dominant hyperactivity) in the academic year 1401-1400 in Tehran. The sample size consisted of 30 people who were selected by available sampling method and placed in two experimental and control groups. A positive parenting program was implemented for the experiment group, while the control group did not receive any training. The research tool included the General Health Questionnaire (Goldberg & Hillier, 1972) and Dyadic Adjustment Scale (Spanier, 1976). The results indicated that a positive parenting program improved the general health and marital adjustment. The findings of this study provide a beneficial information about positive parenting program. Counselors and psychologists might practice these interventions to improve the general health and marital adjustment of mothers of children diagnosed with ADHD.
عنوان نشريه :
فرهنگ مشاوره و روان درماني
