نقد آينده‌پژوهي در علوم اجتماعي (با تأكيد بر ايران)

اجتماعي را بررسي و نقد كند. از دو منظر كلي به اين نقد پرداخته مي‌شود. نقد روش‌شناختي كه مباحث روش‌شناسي و فلسفۀ علوم اجتماعي با تأكيد بر رويكرد رئاليسم انتقادي را پيش مي‌كشد و نقدي با رويكرد جامعه‌شناسي مردم‌مدار. از اين‌رو مي‌توان اين دو پرسش را مطرح كرد: نخست اين‌كه آيا آينده‌پژوهي در مقام يك شاخه يا رويكرد علمي قادر است علم معتبر به دست دهد؟ دوم اين‌كه از رويكرد جامعه‌شناسي مردم‌مدار چه نقدي بر آينده‌پژوهي وارد است؟ خلاصۀ يافته هاي مقاله اين است كه در پاسخ به پرسش اول بايد گفت آينده پژوهي در علوم اجتماعي كه موضوعش سيستم هاي باز و كلان، ساختارهاي پيچيده و كنشگران نيت مند و بااراده است كارايي اندكي دارد و در نقد جامعه شناسي مردم مدار بر آينده پژوهي بايد گفت به رغم ادعاي آشكار آينده پژوهي و آينده پژوهان براي ساخت جهاني بهتر و عادلانه تر، آن‌ها همواره در خدمت دولت و بازاري بوده اند كه وضع كنوني را به وجود آورده اند.