نقدي بر H-index به عنوان معياري جهت ارزشيابي در دانشگاهها

Critical to the H-index as a criterion for evaluation at universities

تعيين شاخص هايي جهت علم سنجي و ارزشيابي محققان در محيط هاي آكادميك آموزشي، يكي از مسايل چالش برانگيز مي­باشد(1). اين شاخص ها مي تواند تحت تاثير عوامل مختلف و متفاوتي از جمله زمينه اي كه در آن فعاليت ارزشيابي صورت مي گيرد، تعريف گردد. يكي از اين شاخص ها كه در حال حاضر به وفور در محيط هاي آكادميك حتي جهت گزينش اعضاي محققان و هيات علمي مورد استفاده قرار مي گيرد، شاخص H-indexمي باشد كه همراه با نقدها و مباحث زيادي از طرف موافقان و مخالفان آن بوده است. اين شاخص گرچه در برخي حوزه هاي مرتبط به علم سنجي مي­تواند كمك كننده باشد اما مورد اجماع همه جامعه علمي درگير با آن نيست(2). بنابراين، جهت شفاف سازي اين موضوع، نقدهايي را كه مي تواند بر اين شاخص وارد باشد، ليست نموده ايم.

The use of scientometric indicators to evaluate scholar articles and scientist in academic settings is one of the most challenging topics. (1) These indicators can be influenced by diverse and different factors, including the context in which the assessment activity is performed to measure the productivity and publications of the scientist or scholar.