تأثير ورزش زورخانه‌اي در نهادينه كردن سبك زندگي ايراني اسلامي (مورد مطالعه: دانشجويان پسر دانشگاه اصفهان)

هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي نقش ورزش زورخانه‌اي در نهادينه كردن سبك زندگي ايراني اسلامي بود. روش: روش پژوهش، نيمه‌تجربي (طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل) بود. جامعۀ پژوهش را دانشجويان پسر دانشگاه اصفهان در سال تحصيلي 98-1397 تشكيل مي‌دادند. شركت‌كنندگان به صورت نمونه‌گيري خوشه‌اي، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل گمارده شدند. به گروه آزمايش به مدت 10 جلسه ورزش زورخانه‌اي و به گروه كنترل، ورزش هندبال آموزش داده شد. ابزار اندازه‌گيري، پرسشنامۀ سبك زندگي ايراني اسلامي كاوياني(1390) بود. روايي پرسشنامه تأييد و پايايي آن از طريق آلفاي كرونباخ، 0.87 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون كولموگوروف اسميرنف، آزمون لون و آزمون تي مستقل و وابسته استفاده شد. يافته‌ها: گروهها در پيش‌آزمون به لحاظ سبك زندگي ايراني اسلامي با يكديگر تفاوت معناداري نداشتند؛ اما در پس‌آزمون، گروه آزمايش به طور معناداري داراي نمرات بهتري در سبك زندگي ايراني اسلامي بودند. نتيجه‌گيري: ورزش قابليت بالايي در جامعه‌پذيري دارد. باورها و نگرشهاي ورزش زورخانه‌اي كه منطبق با سبك زندگي ايراني اسلامي است، در قالب شعر و موسيقي ارائه مي‌شود و تأثير مضاعف بر دانشجويان مي‌گذارد و سبب جامعه‌پذيري سبك زندگي ايراني اسلامي در ميان آنان مي‌شود.