تحليل مولفه‌هاي آسيب‌پذيري واحدهاي بهره‌برداري كشاورزي كوچك‌مقياس استان همدان در مواجهه با تغيير‌اقليم

بخش كشاورزي در سال هاي اخير تحت تاثير تغييرات اقليمي با آسيب هاي جدي مواجه شده است و در اين بين نظام هاي بهره برداري كشاورزي كوچك مقياس با مشكلات بيشتري روبرو شده اند. هدف اين مطالعه، تحليل مولفه هاي آسيب پذيري واحدهاي بهره برداري كشاورزي كوچك مقياس استان همدان در مواجهه با تغيير اقليم بود. پارادايم كلي حاكم بر اين پژوهش كمي بود. جامعه آماري تحقيق 100 نفر از كارشناسان و متخصصان موضوعي از دو سازمان تعاون روستايي و سازمان جهاد كشاورزي استان همدان بودند كه به روش سرشماري مورد بررسي قرار گرفتند و ديدگاه آنان در خصوص آسيب پذيري واحد هاي بهره برداري كشاورزي كوچك مقياس از تغييراقليم دريافت و تحليل شد. داده هاي گردآوري شده با روش تحليل عاملي مبتني بر رويكرد حداقل مربعات جزيي با نرم افزار SMART PLS3 تحليل شدند. با توجه به شاخص هاي محاسبه شده، پايايي و روايي مدل تاييد گرديدند. به منظور بررسي مولفه هاي آسيب پذيري واحدهاي بهره برداري كوچك مقياس استان همدان در مواجهه با تغيير اقليم از يك مقياس با 48 گويه كه با طيف پنج گزينه اي ليكرت براساس نوع آسيب ها به سه دسته اجتماعينهادي، اقتصاديفني و زيست محيطي تقسيم شده بودند، سنجيده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه آسيب پذيري كلي واحدهاي بهره برداري كشاورزي كوچك مقياس استان همدان در برابر تغيير اقليم به ترتيب از آسيب زيست محيطي (β=0/950)؛ آسيب اقتصاديفني (β=0/921)؛ آسيب اجتماعينهادي (β=0/503) تاثير مي پذيرد كه به عنوان بيشترين تبيين كننده هاي آسيب پذيري واحدهاي بهره برداري كشاورزي كوچك مقياس استان همدان شناخته شده و تاثير معناداري بر اين پديده داشته اند.