مدلسازي معادله ساختاري تعيين‌گرهاي خردمندي بر اساس ادراك از والدگري پدر با نقش ميانجي قدرت ايگو در دانشجويان

Structural equation modeling of wisdom determinants based on perception of fathering with the mediating role of ego strengths in students

هدف پژوهش حاضر پيش‍بيني خردمندي، بر اساس ادراك از والدگري پدر با نقش ميانجي قدرت ايگو در دانشجويان بود. روش پژوهش حاضر همبستگي از نوع مدل‍ ساختاري بود. جامعه آماري، شامل 24000 دانشجوي دانشگاه تبريز بود. حجم نمونه پژوهش 190 نفر در نظر گرفته شد و با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسشنامه هاي مقياس سه بعدي خردمندي آردلت (2003) (3D-WS)، مقياس پدري ديك (2004) (FS) و پرسشنامه روان‍شناختي قدرت ايگو استروم و همكاران (1997) (PIES) را تكميل كردند. كليه محاسبات مدل ساختاري با استفاده از نرم‍افزار AMOS-24 انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد قدرت ايگو نقش ميانجي معني‍داري در ارتباط بين ادراك از والدگري پدر و خردمندي در دانشجويان دارد، ولي مستقيماً با خردمندي فرزندان ارتباط معني‌داري ندارد. به‌صورت كلي مي‍توان نتيجه گرفت كه چگونگي رفتار پدر يكي از عواملي است كه به‌طور غيرمستقيم با تقويت توانمندي ايگو، مي‌تواند پيش بيني كند كه فرزندانشان از چه ميزان خردمندي برخوردار باشند. بر اين اساس، پيشنهاد مي‌شود فراواني و حضور سالم پدر در تربيت فرزندان موردتوجه قرار گيرد.

The aim of the present study was to predict wisdom based on the perception of fathering mediating role of ego strengths in students. The method of the present study was correlation of structural model type. The statistical population included 24,000 students of Tabriz University. The sample size of the study was 190 participants and was selected by cluster random sampling. Participants completed the Ardelt’s (2003) Wisdom Scale (3D-WS), the Dick’s Fathering Scale (2004) (FS), and the Psychological Inventory of Ego Strom et al (PIES) (1997). All structural model calculations were performed using AMOS-24 software. The results showed that ego strengths has a significant mediating role in the relationship between perception of fathering and wisdom in students, but is not directly related to the wisdom of students. In general, it can be concluded that the behavior of the father is one of the factors that indirectly, by strengthening the power of the ego, can predict how wise their children are. Accordingly, it is suggested that the frequency and healthy presence of the father in rising of wisdom in children be considered.