اثربخشي الگوي يكپارچه پيشگيري از طلاق، رويكرد مبتني بر دلگرم سازي و رويكرد مبتني بر شفقت و گذشت بر افزايش صميميت عاطفي و انطباق پذيري خانوادگي در زوجين متقاضي طلاق

The effectiveness of Integrated pattern for divorce prevention, based approach encouragement and approach based on compassion and forgiveness on Emotional intimacy and Family adaptability in Divorced spouses

طلاق تأثيرات مخربي مي‌تواند بر روي زوج‌ها، فرزندان و جامعه بگذارد، براي كاهش اين پديده پژوهش حاضر با هدف اثربخشي الگوي يكپارچه پيشگيري از طلاق، رويكرد مبتني بر دلگرم سازي و رويكرد مبتني بر شفقت و گذشت بر افزايش صميميت عاطفي و انطباق‌پذيري خانوادگي در زوجين متقاضي طلاق صورت گرفت. روش پژوهش نيمه تجربي با گروه كنترل و طرح پيش آزمون-پس آزمون بود. جامعۀ آماري پژوهش زوجين متقاضي طلاق مركز مشاوره دادگستري بوشهر در سال 1396 بود. افراد نمونه با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به شكل تصادفي در سه گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 20 زوج) جايگزين و پرسشنامه‌هاي انطباق‌پذيري و صميميت عاطفي در پيش، پس و پيگيري تكميل شد. گروه‌هاي آزمايش در برنامه‌هاي مداخله شركت كردند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد، داده‌ها بر اساس تحليل كوواريانس چند متغيره همراه با آزمون تعقيبي تحت نرم‍افزار spss19 تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه اثربخشي الگوي يكپارچه پيشگيري از طلاق، رويكرد مبتني بر دلگرم سازي و رويكرد مبتني بر شفقت و گذشت بر افزايش صميميت عاطفي و انطباق‌پذيري در زوجين متقاضي طلاق متفاوت است؛ صميميت عاطفي و انطباق‌پذيري خانوادگي زوجين متقاضي طلاق شهر بوشهر در سه گروه آزمايش به‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل است؛ اثربخشي هر سه رويكرد در افزايش صميميت عاطفي و انطباق‌پذيري در مرحله پيگيري پايدار بود؛ بنابراين براي افزايش صميميت عاطفي و انطباق‌پذيري زوجين متقاضي طلاق مي‌توان از اين سه رويكرد استفاده كرد.

Objective: Divorce can have devastating effects on couples, children and society. To reduce this phenomenon, the present study aimed to the effectiveness of Integrated pattern for divorce prevention, based approach encouragement and approach based on compassion and forgiveness on Emotional intimacy and Family adaptability in Divorced spouses. The research method was quasi-experimental with control group and pretest-posttest design. The statistical population of the study was couples applying for divorce in Bushehr Justice Center in 1396. Subjects were selected by convenience sampling method and randomly divided into three experimental groups and one control group (20 couples each) and completed questionnaires of adaptation and emotional intimacy at pre, post and follow up. The experimental groups participated in the intervention programs and the control group did not receive any intervention. Data were analyzed using multivariate analysis of variance analysis, single-variable covariance analysis A follow-up test was analyzed using spss19 software. Findings: The effectiveness of three paired treatment approaches is different on increasing the emotional intimacy and family adaptability in the couples applying for divorce in Bushehr; the effectiveness of three approaches in The increasing emotional intimacy of the couple in the applicant's divorce is different in Bushehr city; the effectiveness of all three approaches was to increase emotional intimacy and adaptability at the follow-up stage. Therefore, integrated couple therapy approaches can be effective in preventing and reducing divorcing couples' conflicts.