اثربخشي درمان شناختي تحليلي بر كاهش احساس گناه، شك و ترديد در افراد مبتلا به اختلال وسواس فكري

Effectiveness of Cognitive Analytic Therapy on Reducing Guilt Fleeing and Doubt in People with Obsessive-Compulsive Disorder

مقدمه: اختلال وسواس فكري، يك اختلال اضطرابي مزمن است كه با اشتغال ذهني مفرط در مورد نظم، ترتيب و امور جزئي و هم چنين شك و ترديد همراه است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان شناختي تحليلي بر كاهش احساس گناه و شك و ترديد در مبتلايان به اين اختلال بود. مواد و رو ش ها: بدين منظور از بين افراد مبتلا به اين اختلال كه به كلينيك هاي روانپزشكي و روانشناسي شهر مشهد مراجعه كردند تعداد 24 نفر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايش طي 9 جلسه 1/5 ساعته درمان شناختي تحليلي را دريافت كردند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. متغيرهاي وابسته در دو نوبت پيش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گيري قرار گرفت. براي اندازه گيري متغيرهاي وابسته از پرسشنامه احساس گناه و پرسشنامه وسواس مادزلي استفاده شد. يافته ها: تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل كواريانس تك متغيره و چند متغيره نشان داد كه با كنترل اثرات پيش آزمون، درمان شناختي تحليلي به طور موثري باعث كاهش احساس گناه و شك و ترديد در شركت كنندگان گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد. بحث و نتيجه گيري: مطالعه ي حاضر نشان مي دهد كه درمان شناختي تحليلي با ارائه ي آگاهي در زمينه ي خطاهاي شناختي و ماهيت علائم اختلال وسواس، مراجع را مجاب به تغيير و دستيابي به رو ش هاي سازنده تر و هدايت افكارش مي كند.

Introduction: Obsessive-compulsive disorder is a chronic anxiety disorder that characterized by excessive preoccupation about orderliness and minor disputes and doubts. The current study aimed to survey the effectiveness of cognitive analytic therapy on reducing guilt fleeing and doubt in people with obsessive-compulsive disorder. Methods and Materials: For this purpose, among the people with this disorder who referred to psychiatric and psychological clinics in Mashhad, 24 people were selected voluntarily and they were randomly assigned in to two experimental and control groups. The experimental group received cognitive analytic therapy in 9 sessions of 1.5 hours and the control group did not receive any intervention. The dependent variables were measured twice in pretest and posttest. The guilt fleeing Scale and Maudsley Obsessive Compulsive Inventory were used to measure the variables. Results: Data analysis using univariate and multivariate analysis of covariance showed that cognitive analytical therapy effectively reduced guilt fleeing and doubt in the experimental group compared to the control group by controlling the effects of pretest. Discussion and Conclusion: The present study shows that cognitive analytic therapy persuades clients to change and achieve more constructive methods and guide their thoughts by providing knowledge about cognitive errors and the nature of the symptoms of obsessivecompulsive disorder.