روان شناسي نماد رنگ در ديوان حافظ

فاقد عنوان لاتين

رنگ يكي از عناصر برجسته در حوزه محسوسات بوده كه مشخص كننده باورها و پنداشت هاي افراد و انعكاس دهنده ويژگي هاي دروني آن هاست. كاربرد رنگ در عرصه زندگي بشر از اهمّيّت ويژه اي برخوردار است، به خصوص در عرصه‌ي هنر، مهمّ ترين عنصر در بروز خلاقيّت است. شاعران در آثار خود گاه به جنبه ي حسّي رنگ ها توجّه مي كنند و گاه فراتر از آن، ويژگي هاي نمادين آن ها را در نظر دارند. با كمك نيروي رنگ است كه هنرمند احساسات و عواطف خود مانند خشم، ترس، عشق و... را بيان مي كند. در اين مقاله برآنيم تا به بررسي مفاهيم رنگ ها و كاربرد نمادين آن در ديوان حافظ بپردازيم و نحوه به كارگيري رنگ ها در چرخه صورخيال ديوان حافظ را دريابيم. روش كار در اين تحقيق توصيفي ـ تحليلي بوده و نتايج نشان مي دهد كه سياه و سرخ، پركاربردترين رنگ در اشعار حافظ است، كه حكايت از روزگار سياه خفقان و درد آوري ست كه شاعر در آن به سر برده است. رنگ سبز و فيروزه اي نيز در ميان رنگ هاي به كار برده شده بيش تر به چشم مي خورد. هر كدام از اين رنگ ها دربردارنده نشانه و سمبلي خاص هستند. تآثيرات مذهبي، سياسي، اجتماعي، تاريخي، عرفاني را مي توان در كاربرد اين رنگ ها احساس كرد.

فاقد چكيده لاتين