مصداق هاي نوشتار و تثبيت گفتمان پل ريكور در مثنوي معنوي

The analysis of discourse indices of writing In Masnavi-ye-Ma’naviRelying on Paul Ricoeur’s Hermeneutics

تحقيق حاضر، كوششي است براي گشودن دريچه هايي از دنياي پررمز و راز مثنوي معنوي كه با تكيه بر شاخصه هاي ديسكورس سخن نوشتاري در هرمنوتيك پديدارشناسانه «پل ريكور» انجام يافته است. نگارندگان اين تحقيق، برخلاف ديدگاه سنّتي كه در آن باورمندي به گفتاري يا نوشتاري بودن زبان تنها رسانگي آن را تعيين مي كرد، اعتقاد دارند چون هرمنوتيك متن محور بزنگاه چالش ميان زبان گفتاري و سخن نوشتاري است، ديسكورس آن هم به كمك تأويل تأمّلي بسط يافته در هرمنوتيك پديدارشناسي مشخّص مي شود؛ بنابراين براي داوري دربارة گفتاري بودن يا نوشتاري بودن متون كلاسيك مانند مثنوي معنوي، لازم است فرايند شكل گيري متن و رابطة پنج گانة پيام با رسانه، مؤلّف، خواننده، رمزگان و ارجاع بررسي گردد. از همين رو، با بررسي انگاره هاي ديسكورس مثنوي در وجه نوشتاري و تطبيق آن با هرمنوتيك پل ريكور نشان داده اند كه گويندگي مولانا و تحرير حسام الدين و اكابر ديگر، جرِّ جرّار كلام، تقطيع موضوع، حضور عناصر عاميانه در سخن، برخورداري از ويژگي هاي خطابه و... ادله مقبول و موجّهي بر گفتاري بودن زبان مثنوي نيست؛ چرا كه اين دانش نامة نائي در بستر گفته (معنا) و زمان روايت شده و تراز مشيرانگي آن كفه را براي تأويل سنگين تر مي كند.

This research aims opening the gates of Molavi’s mysterious world in Masnavi-ye-Ma’navi, relying on Paul Ricoeur’s Hermeneutic and discourse indices of writing. The authors, despite of the traditional view in which believing in a language’s state, whether speech or writing, determines only its mediation, believe that the proper moment of challenge between speech and written discourse is determined by hermeneutic discourse because hermeneutics is text-oriented. Therefore, examining the process of text formation and the quintet relationship between media, author, audience, codes and referring is necessary to judge about the state of Masnavi, including: speech or writing. Thus, examining the models of discourse in Masnavi as writing and comparing it with Hermeneutic theory of Paul Ricoeur show that Molana’s narration, the writing of Hesamoddin and other nobles, speech attraction, subject segmentation, the presence of colloquial elements in the speech, its lecture characteristics and so on, are not the acceptable reasons for the speech state of Masnavi’s language; because this tracheal encyclopedia is narrated based on speech (meaning) and time and its counsellor level points to Hermeneutic as the heavier pan of the scale.