تبيين جامعه‌شناختي طلاق عاطفي

Sociological Explanation of Emotional Divorce

اين مقاله مي‌كوشد نشان دهد كه افزايش گسترده ميزان طلاق پديده‌اي اجتماعي است و عامل آن تضعيف روح جمعي و رشد فردگرايي در جامعه مدرن است كه باعث مي‌شود ازدواج ديگر بر سنت و خواست جمع استوار نباشد و انسان‌ها رابطه عاطفي را محور زندگي زناشويي قرار دهند. از اينجاست كه سرخوردگي و ناخرسندي از زندگي مشترك ممكن است به طلاق يا طلاق عاطفي منتهي گردد. آن عامل اجتماعي مهمي هم كه ممكن است باعث يأس و نارضايتي از زندگي زناشويي گردد، نابرابري قدرت در خانواده است كه با رابطه عاطفي كه في‌نفسه رابطه‌اي برابر است، در تقابل قرار دارد. آمارهاي روند طلاق در جامعه ما و جهان مؤيد همسويي رشد فردگرايي با رشد ميزان طلاق است و پيمايش ما از نمونه احتمالي بزرگي از زنان متأهل تهران نيز نشان مي‌دهد كه طلاق عاطفي همبستگي نسبتاً محكمي با نابرابري قدرت در خانواده دارد و هرچه نابرابري قدرت در خانواده بيشتر باشد، رابطه عاطفي زن با همسر سردتر است.

This article tries to show that the widespread increase in divorce rate is a social phenomenon and is caused by the weakening of the collective spirit and the growth of individualism in modern society, which makes marriage no longer based on tradition and the collective will. Individualism makes the emotional relationship the base of marriage. Hence, frustration and dissatisfaction with cohabitation can lead to divorce or emotional divorce, and an important social factor that can lead to despair and dissatisfaction with married life is the inequality of power in the family. It is opposite of an emotional relationship, which in itself is an equal relationship. Divorce statistics in our society and the world confirm the association between the growth of individualism and the growth of divorce rate. an‎d our survey of a large probability sample of married women in Tehran shows that emotional divorce has a relatively strong direct correlation with power inequality in the family.