بهره‌گيري از رويكردهاي جديد بهينه‌سازي هوشمند فراابتكاري مبتني بر هوش مصنوعي در طراحي سيستم‌هاي ناوبري INS

به كارگيري تكنيك‌هاي محاسبات نرم در علوم مهندسي حجم زيادي از پژوهش‌ها را شامل شده است. از جمله اين مسايل مي‌توان به طراحي و بهينه‌سازي سيستم‌هاي ناوبري جهت استفاده در سيستم‌هاي حمل‌ونقل زميني، دريايي و هوايي اشاره كرد. از اين رو در اين پژوهش سعي در بهره‌گيري از رويكردهاي جديد بهينه‌سازي هوشمند فراابتكاري مبتني بر هوش مصنوعي در جهت طراحي سامانه‌هاي ناوبري تلفيقي مي‌باشد. براي اين منظور از نسخه جديد الگوريتم بهينه‌سازي سيستم صفحات شيب‌دار به همراه چند نسخه ديگر آن در كنار دو روش مرسوم الگوريتم زيستي و بهينه‌سازي ازدحام ذرات استفاده شده است. ملاحظات بر روي يك مسأله INS/GNSS با ماژول‌هاي اندازه‌گيري اينرسي IMU MEMS انجام شدند. ماتريس‌هاي كواريانس نويز فرايند و اندازه‌گيري به عنوان متغيرهاي طراحي و مجموع ميانگين مربعات خطا به عنوان تابع هدف در قالب يك مسأله كمينه‌سازي تك‌هدفه در نظر گرفته شده‌اند. خروجي‌ها بر حسب شاخص‌هاي آماري و عملكردي نظير زمان اجرا، برازندگي، همگرايي‌ها، دقت سرعت‌هاي زاويه‌اي، طول و عرض جغرافيايي، بلندي، Roll، Pitch، Yaw و مسيريابي به همراه رتبه‌بندي الگوريتم‌ها ارائه شدند. برايند كلي نتايج حكايت از عملكرد موفق و برتري نسبي روش هاي IPO و IIPO نسبت به رقبا و همچنين كاركرد قابل رقابت الگوريتم هاي پيشنهادي در قياس با حجم ملاحظات و محاسبات مسأله مفروض دارد.