هژمونيك گرايي و رويكردهاي سياست خارجي ايالات متحده آمريكا بر مبناي معاني سه گانه هژموني

مفهوم هژموني از جمله مفاهيمي است كه امروزه در ادبيات نظري روابط بين الملل كاربرد وسيعي يافته است. كاربرد وسيع مفهوم هژموني در نوشته ها و ادبيات تئوريك روابط بين الملل من را برآن داشت تا ضمن تبارشناسي مفهوم لغوي و تئوريك هژموني، به تحليل ماهيت هژمونيك گرايي ايالات متحده آمريكا در عرصه ي نظام بين الملل پساجنگ سرد در عرصه نظري و عملي بپردازم. دغدغه اصلي اين نوشتار آن است كه بر مبناي رويكردهاي سياست خارجي ايالات متحده آمريكا، ماهيت هژمونيك گرايي آن كشور در نظام بين الملل پساجنگ سرد چگونه قابل تحليل است. در پاسخ برآنم كه با تمركز بر رويكردهاي سياست خارجي ايالات متحده آمريكا و معاني سه گانه هژموني، ماهيت هژمونيك گرايي آن كشور در نظام بين الملل پساجنگ سرد عبارتست از هژموني كيندلبرگري، رويكرد ويلسوني در دوره بيل كلينتون؛ هژموني يوناني، رويكرد جكسوني در دوره جورج بوش؛ هژموني گرامشياني، رويكرد جفرسوني در دوره باراك اوباما و هژموني يوناني، رويكرد هاميلتوني در دوره دونالد ترامپ. لذا در اين راستا با استفاده از روش كتابخانه اي با توجه به رويكرد توصيفي تحليلي به تبيين موضوع مذكور خواهم پرداخت.