چيستي و ابعاد انقلاب در آراي سيداحمد فرديد

انقلاب، پديده‌اي ناظر به تغييرات در عرصه‌ي اجتماع و سياست است كه تحت تأثير مباني فكري قرار دارد. جريان فكري و سياسي فرديد و پيروان وي، بر اساس مباني فكري و حكمي خود به طور خاص از آراي هايدگر ونيز ابن‌عربي تأثير پذيرفته است، بر آن است كه ادوار تاريخي از حيث دلالت‌هاي معنايي مندرج در آن بر اساس يكي از اين اسماء قابل توضيح است. بر همين مبنا اين ديدگاه بر اساس حكمت تاريخ، سعي دارد از قيد و بند اومانيسم دوران مدرن رها گرديده و افقي معنوي بر اساس نسبتي جديد با خداوند و نيز وجود را طرح نمايد. يكي، موضوع انقلاب است كه هم به لحاظ مفهومي و هم از حيث توجه فرديد به دو واقعه‌ي مهم مشروطه و انقلاب اسلامي حائز اهميت است. در اين نوشتار، بر اساس نگاهي گذرا به مباني فكري فرديد و به طور مشخص نگاه هستي‌شناسي و نيز رويكرد وي به تاريخ و آنچه وي از آن با عنوان حوالت تاريخي ياد نموده است، به بازخواني ديدگاه وي در مورد انقلاب منظومه‌ي فكري وي و چالش‌ها و فرصت‌هاي طرح اين موضوع از سوي وي به ويژه در افق امكانات پيش‌روي آينده و در انداختن طرحي نو در تفكر پس‌فردايي عالم پرداخته مي‌شود.