محصول ديجيتال به مثابه كالا در حقوق بيع بين‌الملل

Digital products as Goods in International Sales Law

محصولات ديجيتالي در طول چند دهۀ اخير موضوع معاملات تجاري بين‌المللي قرار گرفته‌‌‌‌اند. از‌‌ اين رو، جايگاه محتواي ديجيتالي (Digital content) در اسناد بيع بين‌الملل نيز روز به روز پررنگ‌تر شده است. اما بحث در خصوص كنوانسيون وين 1980 كه موضوع آن صرفاً كالا (Goods) بوده، به‌روز‌رساني نشده است. پرسش اصلي اين جستار آن است كه واژۀ كالا در كنوانسيون وين 1980 چه عناصري دارد و با چه رويكردي مي‌تواند شامل محتويات ديجيتالي شود. در اين اثر نشان داده‌ايم كه واژۀ كالا در دستور‌العمل‌هاي اروپايي چه سيري داشته است. بعضي از اين دستور‌العمل‌ها كه اخيراً به‌تصويب رسيده است مانند «Directive -SGD- 2019» كمي در اين خصوص تلطيف شده‌اند و به‌نوعي محصولات ديجيتالي را كالاانگاري كرده‌اند. اثر حاضر با استخدام اين اسناد درنهايت به پرسش اصلي خود در خصوص كنوانسيون 1980 وين پاسخ مي‌دهد. با توجه به مقدمۀ اين كنوانسيون و اصول كلي كنوانسيون مانند ويژگي بين‌المللي آن، مي‌توان گفت اين كنوانسيون سيره‌هاي معاصر تجارت بين‌المللي را امضا نموده است و نه صرفاً يك سيرۀ مرسوم در سال 1980 و ماقبل را. از اين رو، با توجه به امكان قبض و اقباض فيزيكي در مواد 30، 53 و 60 اين كنوانسيون كه تماماً اشاره به توانايي بر تصرف فيزيكي دارد، به‌نظر مي‌رسد واژۀ كالا در كنوانسيون بيع بين‌الملل بر معناي لغوي و حقيقي خود باقي مانده‌ باشد، و نهايتِ برداشت از مواد يادشده، شرط تصرف فيزيكي هنگام تحويل كالا خواهد بود كه در اغلب محصولات ديجيتالي اين شرط وجود دارد.

Digital products have been the subject of international trade over the recent decades. Due to such economic significance, the place of such new comer economic phenomenon in international sales law documents is becoming much more colorful for legal discussion, Nevertheless, the debate over the 1980 Vienna Convention which deals only with goods, has not been updated. The main question of this paper is what components of the term 'goods' under the Vienna Convention of 1980 and what attitude can be considered in digital content. The paper has tried to show how the word 'goods' has been used in European directives. In this regard, some of these recently adopted directives, such as the (Directive-SGD-2019), have been slightly softened and they have somehow treated digital products as goods. By employing these documents, finally, the present work answers its main problematic question about the CISG. Given the preamble to the convention and general principles of it, such as its international character, it can be said that this convention has confirmed contemporary custom of international trade, not just a historical usage of the pre1980s. Therefore, noting the possibility of physical reception through Articles 30, 53 and 60 of the Convention, those all refer to the ability of physical possess, it seems that the word 'goods' in the Convention remains on its own literal meaning. an‎d the outgoing perception from mentioned articles will be the status of physical possession at the time of delivery of goods, as a condition in most digital products.