تفسير كنش متقابل اجتماعي از منظر علامه مصباح يزدي

فاقد عنوان

تفسير رفتار معنادار و توجه به روش‌هاي كيفي مربوط به آن در دهه اخير با استقبال بيشتري از سوي دانشجويان و اساتيد علوم اجتماعي روبه‌رو شده است. در اين ميان معمولا به نظريه‌هاي تفسيري مدرن اكتفا مي‌شود، درحالي‌كه به‌كارگيري نظريه‌هاي تفسيري متفكران مسلمان به ‌دليل تفاوت در مباني انسان‌شناختي، ابعاد و زواياي ديگري از تفسير كنش را به روي پژوهشگر مي‌گشايد و امكان تفسيري متفاوت، عميق و گسترده را فراهم مي‌آورد. در اين پژوهش بازتوليد نظريه تفسيري علامه مصباح‌يزدي را با روش تحليلي‌ منطقي دنبال كرده‌ايم. اين نظريه با بررسي مباني كنش در عرصه‌هاي شناختي، گرايشي و انگيزشي و زمينه‌هاي اجتماعي آن ظرفيت تفسيري متفاوتي را فراهم مي‌آورد. تقسيم آگاهي كنشگر به راهبردي و كاربردي و همچنين حضوري و حصولي، تقسيم گرايش‌هاي او به عواطف اوليه و ثانويه و احساسات متنوع و توجه به انواع انگيزه و انگيزه‌هاي تركيبي، پنهان و كتمان‌شده و اصالت‌بخشي به جامعه با سه سازوكار آموزش، تقليد و تلقين، از جمله ويژگي‌هاي اين نظريه است. مراحل تفسير كنش براساس اين نظريه نيز در شش گام تفسير آگاهي، گرايش، انگيزه، زمينه‌هاي اجتماعي، تطبيق آنها بر رفتار و نقد كنش، صورت مي‌گيرد.

no abstract