ارزيابي شاخص هاي امنيت برارتقاءتعاملات اجتماعي عرصه هاي همگاني شهري (مطالعه موردي :محله دوهزار شهربندرعباس)

امنيت يكي از مهم ترين عوامل سازنده كيفيت مطلوب عرصه هاي همگاني است كه در حضور شهروندان موثراست. هدف از اين مقاله تحليلي بر رويكرد امنيت از طريق طراحي به منظور ارتقا تعاملات اجتماعي در عرصه هاي همگاني مي باشد. رويكرد اين پژوهش توصيفي-تحليلي وابزارگردآوري داده ها، پرسشنامه"محقق ساخته"است. جامعه آماري پژوهش ساكنان محله دوهزارشهر بندرعباس مي باشدكه طبق فرمول كوكران و به روش نمونه گيري تصادفي ساده 376 پرسشنامه در اين محدوده توزيع گرديد. وسپس با استفاده از نرم افزارspss و Smart PLS اطلاعات جمع آوري شده، تحت مدل مفهومي مورد آزمون قرار گرفته شد. نتايج حاصل ازمعادلات ساختاري و آزمون اسمارت پي اِل اِس نشان داد كه شاخص هاي مديريت و نگهداري، امنيت فيزيكي، نظارت ومتغير ورودي / خروجي به ترتيب ميانگين بيشترين وكمترين تاثير را در افزايش ايمني وارتقاء تعاملات اجتماعي را دارند. وهمچنين براي تمامي روابط مورد نظر اين مطالعه معناداري بزرگتر از 1/96بوده و اين امر نشان دهنده معني داري روابط در سطح اطمينان 95 درصد است. از نظر كاربران قلمروپائي هيچ رابطه معني داري با متغير وابسته نداردو اثرگذاري عامل قلمروپائي مورد قبول واقع نشد.